Verslag FISM 2025 Turijn

FISM 2025; alsof je water ziet branden.

De Wereldkampioenschappen goochelen zijn weer achter de rug. Het was een geweldige week en ervaring voor Nigel Otermans, Olivier Henning en Rafael Scholten en de vele goochelliefhebbers uit Nederland. Bij de dealers gaf Brevis Magic een mooi visitekaartje af aan de goochelwereld.

Op de Facebook groep ‘Goochelaars’ is een uitgebreid wedstrijdverslag geschreven door John Van Der Lely. En ook op de socials van Marcel Verbakel is e.e.a te lezen en is het wachten op zijn eindresultaat als vlogger. Jean- Paul Broekhuizen heeft in aanloop naar, op en na het FISM de socials van FISM International van mooie content voorzien. De moeite waard dat te blijven volgen.

Ook zal de Escamoteur, het Benelux vakblad (overweeg een abonnement…) nog uitgebreid stilstaan bij FISM WCM 2025.

Bezoeker Douwe Swierstra beschreef na afloop hoe hij het FISM-WCM 2025 in Turijn heeft ervaren.

In de week van 14 – 19 juli 2025 vonden in Turijn de Wereldkampioenschappen goochelen plaats.

Ik begreep dat er ca. 2.200 betalende bezoekers waren, maar het leken er veel meer vanwege een groot aantal gasten en vrijwilligers. Klaarblijkelijk had de grote theaterzaal van het congrescentrum Lingotto onvoldoende capaciteit om al deze 2.200 mensen tegelijk te kunnen accommoderen.

Daarom had de organisator, Walter Rolfo, van Masters of Magic, zijn toevlucht gezocht in een grote tent op het parkeerterrein van het congrescentrum. Toen dit bekend werd, werd dit op voorhand met de nodige scepsis tegemoet getreden. Nadeel: een vlakke vloer en dus geen oplopende vloer.

De grote schermen werkten echter naar behoren en werden door een ervaren regisseur van beeldmateriaal voorzien. Een minpuntje was echter de vaak zeer schaarse belichting, wat het beeld op het scherm uiteraard bepaald niet ten goede kwam. Lang niet altijd was dit m.i. op verzoek van de artiest en lang niet altijd was er sprake van het gebruik van ‘onzichtbare draad’.

Nadat de airco’s de eerste dag beter afgesteld waren, was de temperatuur in de tent redelijk dragelijk. Met een buitentemperatuur van meer dan 30 graden en enkel een ‘dak van doek’, geen eenvoudige opgave.

Gelukkig kon het ‘Close-up’ concours wel in de grote theaterzaal worden gehouden, waar de klimaatcontrole verder prima was. Er hadden zich maar liefst ruim 150 goochelaars aangemeld voor de Wereldkampioenschappen: 96 voor de categorie toneel en 49 voor close-up. Dit aantal alleen al vulde het programma voor het grootste deel. Ik ben zelf daarom amper aan het bijwonen van lezingen toegekomen vanwege dit overvolle programma. Daarbij gold voor mij nog de afweging dat ik thuis een behoorlijk aantal lezingen digitaal heb en ik wilde niet juist die ene spraakmakende act in het concours missen. Dat betekende echter ook dat ik een aantal matige acts tijdens het concours (‘Comedy’, ‘Mentalisme’ e.d.) ‘uit heb moeten zitten’, maar dat offer had ik er graag voor over.

Het congrescentrum telde verder een groot aantal prima geoutilleerde zalen voor vergaderingen, lectures en/of andersoortige presentaties. Een van de weinige minpunten was de catering. Eén kleine counter waar je eerst op je beurt moest wachten om een bonnetje te ‘kopen’, om hiermee vervolgens jouw bestelling af te halen. Beide acties duurden eindeloos, mede omdat de congresgangers allemaal tegelijk naar deze ene kantine/counter kwamen tussen de wedstrijden door. Dat het aanbod zelf verder erg beperkt was, namen we maar voor lief. Binnen het congrescentrum waren namelijk vrijwel geen andere (lunch) alternatieven en buiten het congrescentrum waren die ook maar schaars aanwezig.

Om de tijd van de changementen te vullen werden er quizvragen vertoond over de goochelgeschiedenis. Een aardig idee maar het voegde niet heel veel toe. Wie de uiteindelijke ‘winnaar’ was bleef onbekend. Daarnaast werd er een ‘public scoring system’ vertoond. Het publiek kon zelf via een QR-code zijn scores inleveren pas nadat de jury leden zelf hun scores hadden ingeleverd. In de praktijk bleek de uitslag veelal te bestaan uit 50 of 75 punten met uitzondering voor de echte klappers die vaak iets boven de 75 scoorden en later ook veelal tot de prijswinnaars zouden behoren. De 4 acts met een uiteindelijke score BFL (Below FISM Level) scoorden ook allemaal 50 punten (!?).

Verder werden een aantal video’s vertoond die ingestuurd waren voor de zgn. ‘Demonstration Category.’ Deze konden mij maar matig boeien na de overkill aan live acts. Ook de schaarse beelden van het straatgoochelen gaven niet meer dan een sfeerimpressie op het plein in het centrum van Turijn. Van de acts zelf kregen we vrijwel niets mee. Een gemiste kans, want velen van ons zullen er vrijwel niets live van meegekregen hebben. De geleidelijk aan optredende ‘verzadiging’ zal hierbij ook een rol gespeeld hebben.

Toenemende vermoeidheid en een metro die soms al vanaf 21.30 uur en na zelfs 24.00 uur niet meer, leiden er bij mij toe om niet ook nog ver na twaalven aan een spaghetti party of een beer party deel te nemen. De wekker stond namelijk iedere dag weer op 7.30 uur om voor 9.00 uur in het congrescentrum te kunnen zijn. Vrijwel iedere avond was er een galashow en ook al hadden we daarvoor al een kleine 10 uur non-stop goochelacts gezien, elke galashow was weer een traktatie.

De enige uitzondering was de woensdagavond toen we met bussen vervoerd werden naar een buitenplaats alwaar we een diner zouden nuttigen. In het congrespakket zat een kaartje waarop het menu in kleurrijke culinaire taal beschreven werd. Dat stelde onze verwachtingen op voorhand hoog. De werkelijkheid bleek echter behoorlijk tegen te vallen: een schep pasta op een papieren bordje met houten (milieuvriendelijk) bestek, een kippenboutje dat ‘Coq au Vin’ genoemd werd. Allemaal steeds op te halen wachtend in een rij met een bonnetje in de aanslag. Het Italiaanse ijsje toe kon het geheel helaas niet goed maken.

Tijdens één van de gala’s maakte Topaz over de oorverdovende muziek tijdens het gehele congres een ‘grap’ en vergat het overmatige gebruik van laserstralen te vermelden. Een FISM-congres is er ook voor om nieuwe mensen te leren kennen. Nu was het vrijwel onmogelijk om enkele woorden met jouw onbekende buurman/-vrouw te wisselen. Bij het naar de tent lopen kwamen de harde discotonen je al tegemoet, ‘s morgens in alle vroegte.

Mind2Mind was een Britse mentale act die met kop en schouders uitstak boven de andere mentale acts, die veelal maar matig boeiden. Zij zouden dan ook terecht met de eerste prijs ‘Mentale Magic’ naar huis gaan, terwijl de tweede prijs – hoe tekenend – niet werd uitgereikt.

In de category ‘Comedy Magic’ waren er helaas teveel acts die überhaupt niet komisch waren. Artem Shchukin zou de tweede prijs winnen en de eerste prijs werd hier (begrijpelijkerwijze) niet uitgereikt.

Léa Kayle, Mind2Mind foto’s Masters of Magic

In de categorie ‘General Magic’ zou Lea Kyle met haar quick change act terecht de eerste prijs winnen. Zij weet iedere keer weer nieuwe technieken in haar act in te bouwen, die daarmee steeds ‘commerciëler’ wordt. Ongelooflijk hoe snel en wonderbaarlijk zij iedere keer weer van jurk weet te veranderen, letterlijk in een oogwenk. Als je op dat moment met je ogen knippert dan mis je de verandering.

Het deelnemersveld in de categorie ‘Manipulatie’ was ijzersterk. Fransesco della Bona zou de eerste prijs winnen met een grotendeels zeer verrassende act. De ballen die hij produceerde zweefden in slow motion van de ene naar de andere hand, stopten halverwege in de lucht etc. Je denkt dan al gauw aan een “draadje”, maar geen enkele bal bungelt of bibbert in de lucht en de overgang van de ene hand naar de andere in een boog(!), sluit het gebruik van draad (bijna) uit. Ongelooflijk! De Grand Prix voor de overall categorie ‘Stage Magic’ ging dan ook naar hem, ook al had ik hem ook best aan Lea Kyle gegund….

Social media posts FISM International/foto Marcel Verbakel

Opvallend was dat er in de categorie ‘Carto’ geen eerste prijs werd uitgereikt (gebrek aan originaliteit?). Francesco Fontanelli won de tweede prijs. In de categorie ‘Close – up’ zagen we Ibuki met een waanzinnige act: een matrix met de knopen op zijn jasje die vervolgens daaraan vastgenaaid zaten! Maar dat niet alleen: ook op de zakdoek die hij daarna gebruikte, waarna de zakdoek en een stoffen zakje ook nog eens aan de close-up pat vastgenaaid bleken te zitten. Hij gaf dit alles ook nog eens uit handen. Schiet mij maar lek! Ibuki zou later de Grand Prix voor de categorie ‘Close-up’ winnen. Mortenn Christiansen had de eerste prijs ‘Parlour Magic’ gewonnen, maar Ibuki’s act maakte toch uiteindelijk veel meer indruk. Afijn, op de socials en misschien via Youtube is er zo het nodige terug te zien of door anderen al becommentarieerd. Daarom houd ik het hier kort.

Samenvattend: je denkt dat de goochelkunst zo wel ongeveer haar hoogtepunt bereikt heeft, maar de FISM-concoursdeelnemers weten ons iedere drie jaar weer opnieuw te verrassen! Alsof je weer water ziet branden. Wat een feest voor ons, gepassioneerde goochelfanaten.

Over twee jaar (2027) gaan we naar Manresa (Spanje) voor de Europese Kampioenschappen en in 2028 naar Busan (Zuid-Korea). Busan won de stemming hierover van de andere kandidaat, Quebec.

Quebec hield zelf een vlammende presentatie terwijl die van Busan veel minder goed uit de verf kwam. De verklaring van Busan’s winst is vermoedelijk gelegen in het feit dat de totale kosten voor deelname in Busan wat lager liggen dan in Quebec: reis, hotel, congresfee, natje en droogje…etc.

IJs en weder dienende ben ik in Busan 2028 graag weer van de partij!

Gandalf

Van de redactie:

Wil je eerdere interviews met Rafael Scholten, Olivier Henning, Nigel Otermans, Walter Roflo, Léa Kyle en Mortenn Christiansen nog eens teruglezen kijk dan bij de rubriek ‘Interviews’.

Kijk voor de complete uitslag van WCM FISM 2025 op www.fism.org