De weg naar het podium met….Mac King.

Op de wereldkampioenschappen goochelen in Italië/Turijn had ik een interview voor mijn reportagereeks “De weg naar het podium met…..” Mac King. Ik verzin daarvoor altijd een creatieve insteek. En als ik aan Mac King denk, dan denk ik aan zijn handelsmerk, een opvallend geruit kostuum. Daarom heb ik een aantal stoffenwinkels bezocht om de beste dessins te vinden om door kleermaakster Cokky van Leersum-Scheer kleine jasjes te laten maken. In de zakjes zitten Bicycle kaarten met daarop vragen die hij zelf kan pakken.

Mac King (1959) is de grote headliner op het FISM 2025. Hij trad tweemaal op in een tot de nok gevuld theater met de Mac King Comedy Show die ook in Las Vegas loopt. Vanaf 2000 eerst in Harrah’s en nu in het Excalibur Hotel en Casino. Het is daar de langstlopende show (bijna 10.000 voorstellingen volgens de website met maar liefst 2 miljoen bezoekers).

Maar ook gaf Mac King op het FISM twee lezingen, een masterclass en deed mee aan een aantal  paneldiscussies. Een overvolle agenda dus. Via zijn vriend David Williamson, zijn manager en zijn vrouw Jennifer lukte het mij uiteindelijk om hem na zijn show kort te ontmoeten en mijn interview wens voor te leggen. Als een kind zo blij was ik toen ik van hem een appje ontving; – Mac King here. Maybe we can meet after my lecture tomorrow and maybe only I have a few minutes. I hope it will be enough –. Die ‘few minutes’ werden er uiteindelijk 40. Hij vond het interview te leuk om eerder te stoppen.

 

In de persruimte had ik een kledingrekje neergezet met de zes colberts, daaronder een groot aantal trucs die door Mac King ooit zijn uitgegeven. Frans Reijnier is groot fan van Mac King en verzamelaar van zijn trucs. Met hem had ik al een voorbereidend gesprek gehad en Frans was ook aanwezig om het interview vast te leggen op video/foto. De jasjes waren bedekt met een gele poncho. En de Mac King kenner weet dat dat de ‘cloak of invisibility’ is uit zijn Las Vegas show.

“Dit is echt te gek!”

“Dus ik mag de poncho eraf trekken?” vraagt Mac King twijfelachtig. Hij is verbaasd, verrast, verwonderd en kijkt zijn ogen uit bij het zien van de geruite jasjes netjes op een rij. “Zijn deze speciaal voor mij gemaakt? Dat geloof ik niet! Zo’n soortgelijke had ik toen ik 5 jaar was met de Mac King Show en zo één heb ik er ook. Dit is echt te gek!” Mac King lacht en ik merk een soort van verlegenheid en bescheidenheid bij hem. Ik herinner Mac King aan een Facebook bericht wat hij had geplaatst in de tijd dat hij in Blackpool was. Hij ligt met een geruit pak aan op de grond in zijn kleedkamer maar het tapijt heeft nagenoeg hetzelfde dessin. Een komisch beeld en typisch Mac King.

Om het idee van de interview opzet duidelijk te maken pak ik de eerste ‘willekeurige’ kaart uit het gele geruite jasje. Je begint je show in het donker, op het podium is nog niets te zien en het publiek klapt en zingt mee op de muziek van ’If you’re Happy and You Know It…’ een bewuste keuze? “Ja, dat is het zeker. Mijn show is een familieshow, ik wil dat iedereen geniet en dit is een echte energizer. Veel comedians hebben een voorprogramma en ik doe dat zo. En of het nu jonge- of oude stellen zijn of gezinnen, samen komen ze zo in de stemming en de zaal wordt een soort van één. Als ik nog achter het gordijn sta en de zaal hoor klappen dan weet ik hoe hard ik moet gaan werken om die zaal in beweging te krijgen.

Ik pak een tweede kaart om Mac verder in de sfeer te brengen en lees de vraag voor: Howdy, I am Mac King. Je spreidt je armen in een geruit pak gemaakt ‘van de stof van de bank van je grootmoeder’. Deze opening heb je te danken aan Lance Burton, als een soort van toeval, wat is het verhaal?” Mac begin te lachen, “Ja inderdaad, we waren een jaar of 18 en gingen auditie doen in een pretpark in Kentucky. Ze hadden een andere goochelaar maar daar wilden ze vanaf o.a. omdat hij wat arrogant was. Ik vond het dus wat ongemakkelijk toen hij zich voorstelde omdat wij zijn baan zouden overnemen en dat wist hij. Ik wil zijn naam niet zeggen dus laten we zeggen Marcel. Hij stelde zich heel formeel en hoogmoedig voor (Mac zet nu een wat zware, gedragen stem op) – Goedendag, IK ben Marcel – en om Lance aan het lachen te krijgen zei ik een soort van populair – Howdy, I am Mac King – Dat contrast maakte het bijzonder en dus dacht ik waarom doe ik deze begroeting niet altijd zo”.

“Toevalligheden hebben mijn show goed gemaakt”.

Maar er zijn meer toevalligheden waar je nu beroemd mee bent geworden, vul ik aan. “Ja dat klopt zeker. Bijna al mijn goede dingen in mijn show zijn ontstaan door toevalligheden. Bijvoorbeeld de koekjes in mijn jasje met fruitvulling. In Amerika zijn deze vooral bekend onder het merk ‘Fig Newtons’ die in Newton Massachusetts worden gemaakt.

Ik was in Los Angeles en zou optreden in de Magic Castle en logeerde bij Billy McColm. Op dat moment was ik wat grieperig dus ik vroeg Billy verse sinaasappelsap te halen en Fig Newtons (een soort van troosteten voor mij). Billy verbaasde zich erover dat iemand dit (als troost) at en vertelde dat aan iedereen die dat maar wilde horen in de Magic Castle. Tijdens een show vroeg ik een dame uit het publiek bij de ‘Homing Cardtrick’ om de kaart uit mijn jasje te halen maar dat werd een handjevol Fig Newtons. Ik begon spontaan hard te lachen en kreeg de zaal daar in mee want ik wist niet dat die in mijn jaszak zaten. Het bleek dat ze door een andere goochelaar als grap van tevoren in mijn jasje waren gestopt in mijn kleedkamer. Ik was niet zo slim om eerder iets met Fig Newtons te doen in mijn show maar wel zo slim om dat er in het vervolg wel in te houden.

Geheel toevallig heb ik zo ook mijn vrouw Jennifer ontmoet. Zij werkte als serveerster in een restaurant waar ik, vier dagen op rij tijdens de Halloween, aan de tafels goochelde. Ik combineerde dat met optredens in comedyclubs. Mijn regel was dat ik nooit uitging met serveersters waar ik werkte. Maar dit liep toch iets anders. Bij dat restaurant had ik eerder alleen voor het personeel een stand-up show gegeven om te laten zien wat ik kon en Jennifer hielp mij toen bij een kaarttruc. Die kaart had ze bewaard en op de laatste avond kwam ze met die kaart naar mij toe om me te bedanken omdat de avonden zo succesvol waren en ze veel fooi had gehad. Ze wilde mij een drankje na het werk aanbieden maar ik zei een beetje gladjes, alleen als ik je dan uit eten mag nemen. En daar is het niet bij gebleven tot de dag van vandaag”.

“Praten en prijzen winnen gaan niet samen”.

Lance pakt een kaart met een vraag die goed past bij dit FISM; Lance Burton won het FISM, jij met je beroemde touwtruc niet. Hoe heb je revanche genomen? “Ja dat klopt.  Naar hem door nog steeds veel op te treden. Lance doet dat niet meer zo vaak. Aan wedstrijden meedoen is niet mijn ding kwam ik achter omdat ik heel veel praat. Dat deed ik als kind al in bij mijn optredens en bij wedstrijden is veel praten niet winnen. Inmiddels is dat wel veranderd. Ik hoop dat Mortenn Christiansen, de huidig wereldkampioen comedy magic, gaat winnen, ook die praat veel. Ik kon niet bij de wedstrijd zijn dus dan zie ik hem vast in de gala.

   

Pack small, play big!

Ik refereer aan een interview dat ik met Lance had een aantal jaren geleden in Blackpool (zie ook YouTube NMU Magic https://youtu.be/ToALHpSvR84 ) waarin hij aangaf jaloers te zijn op Mac King omdat hij met een mooi kostuum en een koffer vol trucs overal een show kan geven. En een illusieshow veel ingewikkelder is. Mac zegt dat zijn stelregel is dat als het niet in een kleine koffer kan boven je stoel in het bagageruim, dnt zit het niet in de show. Tenzij je het kan kopen waar je gaat optreden, zoals bijvoorbeeld een schaar. Maar nu ik op een vaste plaats in Las Vegas sta kan ik natuurlijk groter uitpakken met meer spullen.

Mac begint te lachen bij de volgende vraag: Why is the name of the guinea pig (cavia) Colonel Sanders, and does it tastes – really finger lickin’ good – like KFC (MV: dat is de slogan van de fastfoodketen Kentucky Fried Chicken). Het is eigenlijk een grap omdat ik eerst de cavia laat zien, dan het publiek vraag of ze ‘Colonel Sanders’ kennen (MV: de oprichter van KFC is Harland Sanders maar bekend in de KFC-reclame als Colonel Sanders). Mac demonstreert mij hoe hij de cavia eet en zegt dan: “because it’s really finger lickin’ good ”.

Trucs uit de collectie van Frans Reijnier

Trucs en strips in een eigen Mac King stijl. 

Mac pakt snel een volgende kaart om het tempo erin te houden en begint weer te lachten; Are all your acts monkey tested in the show? Mac pakt gelijk een truc, nog gesealed in de verpakking die onder de jasjes liggen, waar dat ook op staat. De aap speelt een belangrijke rol op alle verpakkingen. “De hele vormgeving komt van mijn neef Bill, hij is grafisch vormgever in Chicago. Hij kwam met het idee van de aap en noemt deze Lewis (zo heette zijn vader)”. Ik complimenteer Mac voor hoe al die verpakkingen eruitzien. Hele grappige teksten en tekeningen geeft het echt een Mac King stijl, aan alle details is gedacht. “Dit hele idee is eigenlijk ontstaan door een vriend van mij die iemand kende bij uitgever Tribute Media Services. Zij gaven ons de kans om iedere zondag een comedy strip in de krant te verzorgen waarin een goocheltruc wordt uitgelegd. Het werd een groot succes en daardoor werd ik nog bekender. We besloten trucs te gaan uitbrengen en ook om de handleiding van trucs in stripvorm te doen. Zo had alles dezelfde Mac King stijl. De uitgever is in de meeste kranten gestopt met de wekelijkse strip omdat o.a. de verkoop van kranten terugliep en ook het produceren van trucs stopte want het bedrijf Fundex ging failliet.

Een volgende kaart: Toen je nog een puber was werkte je in een goochelwinkel en werd geïnspireerd door de boeken van Karl Fulves. Is dat de reden dat je je eigen boeken bent gaan schrijven? “In mijn pauzes las ik altijd boeken. Die van Fulves werden het meest verkocht waaronder het boek ‘Self Working Card Tricks’ dus daar leerde ik er een paar uit om te kunnen demonstreren.  Zo kon ik ook dat boek beter verkopen. Maar mijn favoriete boeken toen waren Learn Magic van Henry Hale en Best Magic van Bill Severn.

De beste goochelaars kwamen toen naar de winkel en kochten boeken en geen trucs. Dat was voor mij een goede les en is vast een extra motivatie geweest om zelf ook te gaan schrijven. “De jonge generatie leest veel minder boeken en zit meer op YouTube, hoe zie je dat dan?” vraag ik hem. “Ach, dat is natuurlijk ook goed maar ik denk dat er toch wel een wat vertekend beeld is. Vroeger kwamen er een paar boeken per jaar uit en tegenwoordig iedere week wel een paar. En die worden niet gedrukt om ze in de winkel op de plank te zetten. Ik lees nog geregeld boeken, ook van comedians en haal daar inspiratie uit”.

Mac leest voor: ‘The greatest comedy magician at least alive today, and maybe who ever lived’ zeggen Penn & Teller. Mac kijkt de camera in en zegt met een onderdrukte lach: “Ik denk dat ze het over mij hebben?”. “Ik denk het” zegt Frans Reijnier vanachter de camera.  Wie is jouw grootste held? ”Ik heb het geluk dat ik er een groot aantal ontmoet heb. Billy McComb in Engeland geboren en verhuisd naar America waar hij vaak optrad in the Magic Castle) is een van mijn grootste helden omdat hij deed wat ik probeer te doen. Toen hij 80 was stond hij nog op het podium. Hij was echt grappig en had sterke magie. En soms is dat niet het geval bij iemand die zegt dat hij een komisch goochelaar is. Dan is de magie misschien sterk maar de humor minder of andersom. Bij Billy is dat beiden goed. Hij bleef lang doorgaan, dat hield hem jong maar hij bleef als goochelaar relevant omdat hij voor een jong publiek goochelde. Ook Jay Marshall wil ik noemen en Roy Benson, technisch gezien echt een geweldige goochelaar, maar ook heel grappig. En Max Maven.

Daarop vraag ik hem hoe de uitwisseling dan is van kennis omdat Max meer op het vlak van mentalisme zit. “We hebben elkaar ontmoet toen ik misschien 21 was door Lance. Die was naar Los Angeles verhuisd, later volgde ik en ook Max die in hetzelfde appartementencomplex ging wonen als Lance. Max deed mentalisme, iets heel anders. Maar hij kijkt op een hele andere manier naar magie, heeft een geweldige visie en hij is echt grappig en heeft echt een soort van invloed gehad op hoe ik werk. Hij kon ook een truc of een idee doorzien en zeggen: dit is perfect voor jou. Ook toen ik aan iets werkte was hij iemand die ik vertrouwde en dat is belangrijk. Hij was echt een slimme kerel.

En ook met Lance heb ik zo gewerkt. Er zijn niet veel komisch goochelaars die met hem hebben gewerkt. Wat hem bijzonder maakt zijn twee dingen. In zijn magie zitten geen zaken/bewegingen waarvan je als toeschouwer denkt waarom doet hij dit of dat. Alles doet hij heel natuurlijk waardoor gecompliceerde ‘steals’ in het geheel niet opvallen en het publiek denkt dat zaken verborgen blijven. Dat heeft me erg beïnvloedt maar ook hoe hij zijn trucs bij zich had in zijn jasje of broek bijvoorbeeld. Veel goochelaars denken daar niet over na. Ik heb ook zelf altijd veel bij me voor ik het podium op ga”.

“Tommy Wonder gaf me een goede tip”.

Ik vraag Mac hoe pocket management voor hem dan werkt, vooral ook voor hij het podium opstapt. Is het check, dubbel check? “Ik kreeg een keer een tip van Tommy Wonder. Hij zag mij een keer in een show waarin ik iets was vergeten en na afloop zei hij; – ik weet niet per truc hoeveel dingen ik nodig heb maar ik weet wel het totaal, en dat tel ik. Kom ik op 22 en het moeten er 23 zijn dan ga ik verder kijken.- “Met mijn show doe ik dat nu niet meer. Touwen, enveloppen, kaarten; alles ligt in Las Vegas in veelvoud geordend in kasten en per show leg ik alles iedere keer in eenzelfde volgorde op een handdoek. Dus dat beeld zit wel in mijn hoofd. Ik heb wel een assistent die andere toneelprops klaarzet en daar is ook tijd voor want hij komt een keer kort verkleed op in een berenpak”.

 

Mac corrigeert mij als ik vraag hoe hij met stand-up comedy is begonnen. “Dat heb ik nooit gedaan. Jay Leno is een stand-up comedian. Ik heb veel met het gewerkt op bedrijfsfeesten en in comedy clubs. Soms vraagt hij mij; waarom blijf je magicshows doen, je bent zo ontzettend grappig. En dan zeg ik iedere keer weer, ik ben een ‘magician’, ik hou van magie! Ik vind het geweldig om goochelaar te zijn en het is een uitdaging voor mij om magie met humor en grappen goed te combineren, in de juiste balans.

Daarop inhakend vraag ik of hij met chatGTP werkt voor zijn grappen “Ik heb er wel eens naar gekeken. Andere goochelaars weet ik werken er mee maar ik heb vrienden real live, die zijn slim, begrijpen mijn taal en humor en geven goede feedback.”

“Het haakje maakt dat het van mij is”.

Mac pakt het blauwe geruite jasjes en haalt achter het pochet een kaart tevoorschijn. Hoe werkt het schrijfproces van je show en hoeveel van je show is gescript? “Dat is misschien een moeilijke vraag, want als ik aan iets werk, schrijf ik geen script. Ik werk eerst aan het trucgedeelte. Als ik denk deze truc spreekt mij aan dan is de volgende stap hoe ik deze zo kan maken dat hij ‘van mij is’. Eerder had je het over Colonel Sanders, de cavia. Onze dochter had een cavia en ik dacht: hoe kan ik deze produceren? Toen ik close-up magic deed had ik een chop cup routine en die vond ik leuk om te doen. En ik heb door de jaren heen altijd gedacht: hoe kan ik die routine groter maken om deze uiteindelijk op het podium te kunnen vertonen? En opeens bedacht ik, de cavia zou een goede lading zijn voor de chop-cup. En daarmee had ik dan een haakje om een goede grap mee te maken. In mijn show zeg ik dat iedere gloednieuwe truc een ‘guinea pig’ vereist. Figuurlijk betekent dat in het Engels namelijk proefkonijn waarmee je experimenten doet. Dat zeg ik ook tegen de man/vrouw die ik uit het publiek vraag mee te doen. Maar op het einde van de truc verschijnt de cavia echt uit een soort van chop cup. Dat is de grap en dat maakt deze truc echt van mij. Voor de chop cup ging ik naar de supermarkt want in één van de boeken van Paul Harris stond een chop cup-routine beschreven met een blik bonen die op het einde verzegeld was. Maar ik wilde niet iets doen met wat erop leek. En zo kwam ik uit bij een kartonnen bus van havermoutkoekjes waaruit ik de cavia kon laten verschijnen. In de tijd dat mijn dochter op de middelbare school zat en haar vrienden langskwamen vroeg ik altijd of ze een truc wilden zien. Dat vonden ze leuk en als het aan hen lag bleef ik gewoon doorgaan. Zo kon ik van alles en nog wat uitproberen. En ook als wij vrienden op bezoek hadden probeerde ik allerlei variaties uit.

Mac King bij Penn en Teller met ‘Colonel Sanders’.

De ‘cloak of invisibility’ leek absoluut niet leuk.

Dat haakje heb ik ook gevonden met de ‘cloak of invisibility’ bij de ‘Cards Across’ truc. Het is dan niet zo dat de kaarten vliegen maar dat komt omdat ik onzichtbaar ben en de kaarten zo naar de andere persoon breng op het podium, begrijp je? (MV: In een lezing die ik had bijgewoond vertelt Mac dat hij deze act heeft ontwikkeld rond 1983. Hij vertelde zijn vrouw Jennifer dat hij die avond in een act een poncho zou dragen en het drinken van het publiek zou verplaatsen van tafel naar tafel en dan zou hij op een gegeven moment naar de microfoon lopen en zeggen; ja je hebt het goed gezien ik ben onzichtbaar. Zij vond dat een slecht idee en in zijn geheel niet leuk. En ze had 100% gelijk. Hij heeft het twee weken in 8 shows geprobeerd. Het resultaat: geen en-ke-le lach. En misschien 15 jaar later zag hij ‘Cards Across’ van Peter Studebaker. En ineens kwam het bij hem binnen om de link naar de poncho te leggen en er echt zijn eigen act van te maken).

 

Veel video’s bekijken en zien waar de lach valt.

“Als ik het gevoel heb dat ik de truc in mijn hoofd heb en het idee wat ik wil zeggen dan doe ik deze voor het publiek ​. Maar vaak reageer ik op de man-vrouw-het kind. Ik luister vooral naar wat wordt gezegd, hoe ze bewegen, hun non- verbale uitdrukkingen. En daar reageer ik direct op. Ik ben wel slecht in het herinneren van de naam maar heb met mezelf afgesproken dat ik dat wel moet weten bij iedere show. Dus wat ik heb aangeleerd is dat ik de naam een aantal keren herhaal en dan lukt het wel. Als de truc staat dan ga ik verder met de tekst. Vaak maak ik video’s om terug te kijken. Hoe reageer ik en hoe het publiek. Waar zit de lach? Dat doe ik soms wel een jaar lang om te weten dat zowel de truc als de tekst goed op elkaar aansluiten en dan besluit ik pas dat de truc een standaard onderdeel kan worden van een show. Maar het is ook handig om een ​​geschreven script te hebben. Dan kun je zeggen: oh, ik heb dit woord of deze zin niet nodig of dat moet ik duidelijker maken. In de Excalibur wordt iedere show uit oogpunt van veiligheid opgenomen en soms is er iets in de show waarvan ik achteraf denk dat zou toch anders moeten, of er volgt een reactie die er eerder niet was. Dan wil ik de opname nog wel eens terugkijken. “Je zou dus kunnen zeggen dat een truc soms pas na een jaar monkey proof is” concludeer ik. “Dat zou je zo wel kunnen zeggen”. Ik bedank Mac hartelijk voor de tijd die hij heeft vrijgemaakt, maar hij corrigeert mij en zegt terwijl hij een jasje pakt ”No, thank YOU. This is amazing”.  Wat een topper, wat een legend, dacht ik.

De gesigneerde jasjes worden geveild op het NMU Nieuwjaarstreffen. De opbrengst gaat naar Magic Care.

Inmiddels in Mac’s vrouw Jennifer de persruimte binnengelopen en ik overhandig haar een koekblikje met daarop de skyline van Rotterdam en daarin een pakje stroopwafels. Vervolgens maakt zij nog een paar foto’s van ons bij de jasjes. Ik stel Mac voor om deze te signeren en verkocht gaan worden voor Magic Care waar ik hem meer over vertel. Een goed doel zegt hij en werkt daar met veel plezier aan mee. Zo zijn we bijna een uur verder en is het niet bij de ‘few minutes’ gebleven wat in zijn appje stond. Wat een topper en legend!

Marcel Verbakel
Magic with a Smile

Met dank aan Frans Reijnier voor foto- en video en trucs

Eerder verschenen interviews van Marcel Verbakel in deze serie met o.a. Lance Burton, Léa Kyle, Wayne Dobson, Dani Daortiz, Hans Klok, Laurent Piron, Mortenn Christiansen, Christian Farla, Ger Copper, Alfrede Lorenzo, Hans Kazan, Paul Morak, Scott & Muriel, David Huizinga en Issy Simpson. Een aantal interviews zijn te lezen in de Informagie (www.nmumagic.nl) en Escamoteur en gepubliceerd in een eigen magazine ‘Weg’.

Over Magic Care.

De gesigneerde Mac King jasjes gaan geveild worden op het NMU Nieuwjaarstreffen op 18 januari 2026 voor het goede doel Magic Care. Het doel van Magic Care is kinderen, die door ziekte, handicap of door een vervelende thuissituaties in de problemen zijn gekomen te ondersteunen. Voor het kind is het aanleren van een goocheltruc het doel. Voor Magic Care is het goochelen een middel om te werken aan de verbetering van de sociaal/emotionele ontwikkeling van de kinderen. De Stichting Magic Care bestaat uit een groep van 60 goochelaars die zich vrijwillig inzetten. Meer informatie op www.magiccare.nl. Wil je meebieden op de jasjes of meer informatie stuur dan een berichtje naar de voorzitter van Magic Care marlies.greve@magiccare.nl