Op goede vrijdag reisde ik aan het eind van de middag met Marcel Verbakel af naar het theater De Vaillant in Den Haag om de Engelstalige show “About Last Night” te zien. Vooral omdat twee leden van Goochelclub Rotterdam eraan meededen. Samengevat het werd; “goede vrijdag”.
Je zult hier van mij geen effectbeschrijvingen vinden of heel summiere, omdat ik graag zou willen dat je de show zelf gaat bezoeken en de spanning van wat je voorgeschoteld krijgt een verrassing blijft. Het is altijd leuk om een goochelshow te zien en deze keer zeker omdat deze jonge goochelaars de toekomst zijn. De groep bestaat uit Marvin Bérénos, Rico Weeland, Danny Urbanus, Orville Small, Elis Tudor en Wira. Theater De Vaillant was uitverkocht. Leuke intieme zaal voor zo’n honderd personen.
Het was een afwisselend geheel waarin Orville de acts op een magische-, losse-, grappige- en vooral effectieve manier aan elkaar praatte. Marvin had een dubbele functie. Hij vertoonde zijn act en was tevens de toneelmeester die tafels op- en afsjouwde. Marvin is ongetwijfeld degene die van deze groep nog niet het langst goochelt, maar doet zijn plezier in het tonen van zijn effecten geen afbreuk.
Elis is de rustige mentalist met één effect, gedegen verhaal en hij had een hele leuke- en vooral goede variant op een gepubliceerd effect. Iets wat ik altijd weet te waarderen. Danny begon humoristisch en dat thema hield hij door effectkeuze en presentatie vol. Een keurige act, drie trucs vol verrassingen.
Wira begon zijn act met een effect wat net zo goed (en zelfs beter!) zijn eindeffect had moeten zijn. Begin in het donker en doe je ding en eindig niet in het donker, maar dat is dan ook maar een klein detail. Degene die Rico kennen weten dat je kunt rekenen op een gedegen technische ondergrond en een goed verhaal. Klassieke toeren in Rico’s stijl. Goed over nagedacht en perfect uitgevoerd. Ja, over Orville had ik al wat gezegd en ik kan alleen maar beamen dat hij deze avond de perfecte gastheer speelde.
Tot slot een paar kleine details. Dat gedoe met tafels (met veel te lange tafelkleden die over de vloer hangen en gesleept worden) bij het op- en afbouwen van een act is een visueel storend “dingetje”. Marvin moest de tafelkleden er soms opgooien om zelf niet te struikelen. Heel eenvoudig op te lossen door zelf voor de tafels en kleden te zorgen en niet door het theater aan te laten leveren. Veiligheidsspelden bij je is de eenvoudige oplossing.
Een paar voorspellingen gezien waarbij aan het einde van het effect ineens een spel kaarten of enveloppen ter sprake komen, die uit een binnenzak worden gehaald, blijft altijd heel onlogisch vooral voor toeschouwers! Achter mij zaten leken en die zeiden twee keer tijdens de voorstelling; ’hoeveel kaarten/enveloppen heeft ie wel niet in zijn zak?’ Bovendien was het bij deze effecten niet nodig om op het laatste moment de spullen erbij te pakken. Begin er mee of wijs er terloops op als ze al op tafel liggen!
En dan nog een klein te verwaarlozen puntje dat het programma in het Engels gepresenteerd wordt, 90 procent van de zaal was Nederlandstalig. Dan zou het echt niet erg zijn om het programma in het Nederlands te presenteren en de Engelstalige goochelaars gewoon hun act in het Engels te laten doen.
Als het publiek voor meer dan 60 procent uit Engelstaligen zou bestaan is het logisch dat je het in het Engels doet. Ben vooral nieuwsgierig hoe de Nederlandstalige goochelaars hun nummer dan zouden presenteren en welke unieke kansen hen dat zou bieden. Natuurlijk is dit een beetje gezeur van een docent Nederlands maar er over nadenken zou geen kwaad kunnen. Dit gezegd hebbende, ik heb het heel erg naar mijn zin gehad om de “nieuwe generatie” aan de slag te zien met zoveel enthousiasme en potentie. Ik zorg zeker dat ik er de volgende keer weer bij ben!
John Anders
Foto’s: Marjolein Hermans. Aftermovie Truevisions.nl
NB1: Volg AboutLastNight op Instagram
NB2: Wil je het verslag van Marcel Verbakel lezen ga dan even naar zijn Facebook Marcel Verbakel of Instagram Marcel Verbakel