Naar menselijke maatstaf veel te vroeg is Cor Leenen, artiestennaam CorLeone, in de vroege ochtend van 27 november jl. overleden. Cor zal bij Hands Down, Merlijn en bij de Broederschap van Goochelaars Okito enorm gemist gaan worden. En niet alleen bij deze drie goochelverenigingen, maar binnen de gehele goochelwereld.
Want Cor was een geliefd mens, altijd betrokken bij het wel en wee van anderen, altijd bereid tot ondersteunen van anderen waar dat mogelijk was, altijd bereid om zich voor de goochelwereld, binnen de clubs waar hij lid van was maar ook daarbuiten, dienstbaar te maken. Een echte, ware vriend en een heel bijzonder en speciaal mens heeft ons verlaten.
Eind augustus kwam, als een donderslag bij heldere hemel, het bericht dat Cor zich geconfronteerd zag met een zeer ernstige ziekte. En al heel snel werd duidelijk dat genezing maar een minieme kans van slagen zou hebben. Zo’n minieme kans, dat Cor en zijn lieve vrouw Magda samen het moedige besluit namen om van een ingrijpend en langdurig behandeltraject af te zien in de hoop, nog een fijne tijd samen te kunnen hebben.
Als goochelkunstenaar was CorLeone een uniek mens. Op jonge leeftijd kwam hij in het Rotterdamse in aanraking met onze kunst en zijn eerste trucjes kocht hij bij Moret. Hij vertoonde deze al op zijn tochten met de Holland Amerika Lijn, waar hij gedurende de eerste jaren van zijn werkzame leven in dienst was. Toen Cor vertrok bij de HAL en bij de belastingdienst ging werken (waar hij een prachtige loopbaan heeft opgebouwd) heeft de goochelkunst hem nooit meer losgelaten. Ongelimiteerd was zijn gedrevenheid om altijd weer nieuwe dingen te zoeken en te bedenken, of het nu om stand-up goochelen ging, of close-up, of kids-magic. Altijd was Cor op clubbijeenkomsten, jaardagen en lady’s events actief en altijd viel hij weer op door zijn originele vindingen en zijn zo markante manier van presenteren, in woord en gebaar. En heel vaak stond zijn optreden in het teken van persoonlijke gebeurtenissen die zijn goochelbroeders hadden meegemaakt of waren overkomen. CorLeone bezig zien was altijd je verbazen, maar bovenal ook lachen. Want humor was onlosmakelijk verbonden met zijn optredens.
Binnen de hiervoor genoemde goochelverenigingen was Cor een zeldzaam trouw lid en vervulde hij in de loop van de jaren diverse functies, zoals het verzorgen van het secretariaat of het penningmeesterschap. Zorgvuldigheid was daarbij zijn handelsmerk. Daarnaast was hij zeer actief betrokken bij het organiseren van club-events zoals jubilea en meer. En ook vertegenwoordigde hij frequent zijn clubs bij de vergaderingen van het Algemeen Bestuur van de NMU en was hij jaren lang, op meerdere gebieden, de steun en toeverlaat van zijn grote vriend en professional Leo Smetsers. Zo was hij onder andere, bescheiden en onopvallend, altijd weer Leo’s grote steunpilaar bij diens jaarlijkse ‘Magic Carrousel’ en vergezelde hij hem bij meerdere lecture-tours in binnen- en buitenland.
En dan het Vakblad voor de Goochelkunst van de Nederlandse Magische Unie. Ontelbaar is het aantal foto’s dat Cor in de loop van de jaren maakte voor Informagie. Foto’s van congressen en andere goochelevenementen om verslagen te verlevendigen en te illustreren, maar zeker ook ondersteunende foto’s bij beschrijvingen van trucs en routines voor het katern Infor…Magisch. Daarbij legde hij de lat hoog, zéér hoog: kwaliteit stond bovenaan in zijn vaandel en vaak werden situaties dan ook drie, vier of nog meer keren ‘geschoten’ voor hij tevreden was. ‘Daar hebben de lezers recht op’ was Cor’s devies. Alleen het beste was goed genoeg voor hem.
Wanneer er dingen binnen de Nederlandse goochelwereld speelden waar Cor zich niet in kon vinden, dan kon hij zich behoorlijk opwinden en dat liet hij blijken ook! Niet om te schoppen, absoluut niet, maar puur en alleen om de goede zaak. Want de NMU, de overkoepelende organisatie van goochelend Nederland, ging hem zeer ter harte. Hij sprak daar graag met anderen over en dan gaf hij altijd onomwonden zijn (immer gedegen onderbouwde) mening. Cor had het hart voor op de tong , maar altijd ingegeven door de allerbeste bedoelingen. Degenen die dicht bij hem stonden zullen dit alleen maar kunnen beamen.
Aan Magda had Cor een geweldig lieve echtgenote, die veel hart had voor zijn hobby (of beter: passie) Ontzettend vaak ging zij mee naar events en congressen en een aangenamer gezelschap kon je je nauwelijks wensen. Een gedeelde passie van beiden was de cruise-vakantie. Heel veel cruises hebben zij gemaakt, en altijd ging er een vracht aan goochelmateriaal mee aan boord. Ook op zee wist CorLeone vele mensen te verbazen en te entertainen.
Cor was een boezemvriend gedurende vele, vele jaren. Na het FISM in Dresden leerde ik hem kennen bij de Nijmeegse club Merlijn. Vaak heeft Cor me verteld dat hij na de eerste clubavond compleet ‘confused’ naar huis ging naar aanleiding van ‘the card wrap’ die ik toen vertoonde. Zelf herinner ik me dat niet meer, wel dat op die avond onze vriendschap is begonnen. Die is altijd gebleven en alleen maar gegroeid: wat hebben we beiden gedeeld, wat hebben we samen met Magda en Ine gedeeld, wat hebben we veel gelachen en wat hebben we genoten van elkaars overgave aan de goochelkunst. Maar wat hebben we ook veel gesproken en gedeeld wanneer het om serieuzer zaken gingen. Ook dat hoort bij vriendschap!
Ongelooflijk hoe Cor zich heeft gemanifesteerd toen ik zelf twee jaar geleden ernstig ziek werd. In die periode bleek, hoe groot onze vriendschap en verbondenheid was. Da’s nauwelijks in woorden uit te drukken.
Bij een van onze laatste ontmoetingen zei Cor bij het afscheid tegen Ine en mij: ‘Als ik er niet meer ben, hoop ik dat jullie me niet vergeten. Maar pak de draad wel weer snel op…!’
Cor, ´t was prachtig, jij was prachtig, bedankt, bedankt voor alles!
Rob Ziekman