Live!
Douglas Coupland is een vermaard en zeer succesvol Canadese schrijver. Zo schreef hij bijvoorbeeld de internationale bestseller Generation X, waarmee hij wereldwijd deze generatie op de kaart wist te zetten en werkte hij als adviseur voor Google.
Hij is niet alleen geboeid door de snelle opkomst en de grote invloed van het internet en de digitale snelweg, hij heeft er ook uitvoerig studie naar gedaan. Onlangs werd hij door het Financieele Dagblad geïnterviewd. Daarin merkt hij een aantal interessante zaken op:
– mensen hebben het constant over the next big thing, maar realiseren zich niet dat zodra dat er is ze zullen roepen: next!
– sluipenderwijs heeft het internet onze beleving van tijd geïnfecteerd; zo hadden we tot voor kort nog “organische tijd” en leven we nu in “cloud-tijd”
– nog beangstigender wordt het wanneer hij beschrijft dat dit niet alleen onze manier van werken beïnvloedt, maar ook de wijze waarop onze hersenen fucntioneren
– een andere interessante quote: “er is zoveel informatie dat de consumptie ervan waardeloos is geworden” en: “we beleven niets meer, we krijgen belevenissen opgedrongen”. We zitten op ons werk voor een scherm om dan naar huis te vluchten om opnieuw voor een scherm plaats te nemen.
Onze belevenissen worden dus steeds vaker en steeds meer “digitaal”. Coupland vindt dit een verschraling van ons gevoelsleven.
Wat heeft dit alles met goochelen te maken, vraagt u zich terecht inmiddels af? Wel, goochelaars zijn bij uitstek producenten van belevenissen. De munt die verandert of de sponsballen die zich in de hand van de toeschouwer vermenigvuldigen, produceren een levensechte ervaring die de TV of Youtube vrijwel niet kunnen evenaren. Met andere woorden: wij brengen de toeschouwer voor even weer terug van de cloud-tijd naar de organische tijd, waarbij hij weer voor even teruggebracht wordt naar de tijd dat hij/zij zich als kind over alles en nog wat verbaasde. De smartphone verbaast niemand meer; dat ding kan zo onderhand ongeveer alles. Maar de basis effecten van de goochelkunst (die je bij Fitzkee kunt naslaan, zoals transformatie, transpositie, vermenigvuldiging, destructie en herstel, zweven etc. etc.) appelleren ondanks alle technische vooruitgang nog steeds heel sterk aan de meest basale menselijke emoties.
Misschien geeft Coupland indirect een goede verklaring met zijn analyses waarom de goochelkunst juist nu – in dit tijdperk van digitaal geweld – weer zo sterk in populariteit gestegen is.
Seeing is believing, maar wat je in met Virtual Reality bril ziet is leuk en misschien een nieuwe boeiende ervaring, maar ik denk niet dat u ook echt “gelooft wat u ziet”. Bij een goochelaar “geloof” je misschien ook niet echt wat je ziet, maar je zag het toch met jouw eigen ogen! Het gebeurde onder jouw neus of in jouw hand, met andere woorden: live! Digitale ervaringen kunnen daar mijns inziens (gelukkig!) nog steeds niet tegen op.
Gandalf