Hoe nu verder?
Premier Rutte heeft onlangs de deur van de Corona schuur op een klein kiertje gezet.
De culturele sector krijgt maar bescheiden staatssteun en artiesten streamen hun performance tegenwoordig, bijvoorbeeld uit een volstrekt desolaat Concertgebouw.
Mijn vrouw is al jarenlang trouw bezoeker van de Mattheus Passion. Tijdens Pasen is ze vergeten de gratis uitzending te streamen. Waarom? Omdat het gewoon niet hetzelfde is als in eigen persoon deze bij te wonen in de grote kerk van Naarden, en: er is zoveel aanbod op hetzelfde scherm en even zovele andere afleidingen.
Streamen is leuk en wel, maar wat is hier voor artiesten het verdienmodel? Internet heeft toch alles “gratis gemaakt”? Ook al betalen we met onze persoonlijke data. Bovendien krijg je geen feedback van het publiek, je mist het applaus en het lijkt mij dat het voor de kijkers thuis is alsof je naar porno zit te kijken in plaats van zelf sex te hebben.
Zelf merk ik dat mijn Netflix consumptie ongemerkt behoorlijk gestegen is. Na een dag lezen wil ik niet ook ‘s avonds nog meer lezen. Bovendien vind ik dat ik dan “recht op verstrooiing heb”. Gelukkig is het virus vooralsnog aan mijn huisdeur voorbij gegaan, maar ik merk dat ik er toch wel iets van tussen de oren van meegekregen heb. Dat heeft mij mede sluipenderwijs tot een zgn. news junky gemaakt. Je wilt geen belangrijke mededelingen missen, voor je eigen veiligheid bijvoorbeeld.
De mens is nu eenmaal een sociaal dier en social media zijn niet echt sociaal en maar een mager alternatief voor echt sociaal contact. We pimpen onze Facebook pagina, we leuken ons Instagram op, we maken alles en iedereen via Twitter voor rotte vis uit….
FISM heeft alle voor nu geplande conventies opgeschort en niemand weet op dit moment of opschuiven met een jaar wel voldoende is. Wanneer kunnen we weer zonder beperkingen of anders schaamte het vliegtuig nemen? Zullen mensen wel weer een cruisevakantie boeken? Hoe werkt social distancing in het theater, bij een close-up performance? Hoe komen mensen uit deze crisis weer tevoorschijn? Hongerend naar vermaak of nog kopschuw vanwege de ondergane permanente dreiging van het virus? Snel op weg voor die uitgestelde nieuwe zomerjurk of lekker uit eten? Of vinden we die Thuisbezorgd.nl maaltijd eigenlijk wel heel makkelijk en hebben we bij het opruimen van onze kledingskast ontdekt dat er nog een aantal ongedragen zomerjurken in hangen. Hoe belangrijk is die nieuwe jurk nog eigenlijk’ afgezet tegen onze gezondheid(szorgen).
Afijn, het is goed om na te denken over de rol en vorm van de goochelkunst post-Corona. We hebben daar nu toch alle tijd en gelegenheid voor. Echter, en ik weet dat ik nu als columnist in herhaling verval: wat ooit de kracht van de goochelkunst was (live) lijkt na de crisis een makke te worden (streaming).
Al weer vele jaren geleden zag ik de film Jurrasic Park en had toen net gehoord dat alle dinosauriers met computer technieken in beeld gebracht waren. Het is dan moeilijk om nog te geloven in “echte” dinosauriers, het zogenaamde suspension of disbelieve werkt dan niet meer. Als ik er eentje met mijn eigen ogen in het echt zou zien, dan piepte ik echt wel anders.
Vermoedelijk zal het aantal platforms om een live perfomrance te geven na de crisis, want daar komt ooit echt een eind aan, behoorlijk uitgedund zijn. En dat is enerzijds een punt van grote zorg, maar misschien ook een uitdaging en een kans. Helaas heb ik daar zelf nog geen antwoord op.
Op Youtube kun je alle grote goochelaars (inmiddels dood of nog levend) met hun acts terug zien. Ik merk zelf dat ik dat eigenlijk maar zelden doe. Soms voldoet de kwaliteit, zeker van oudere beelden, niet meer aan de eisen die wij daar nu aan stellen. Zo kijk ik eigenlijk ook geen films meer terug van voor 2000, want: te traag, minder scherp, minder gelikte effecten, saai etc.
Met permanent de smartphone binnen handbereik die frequent piept omdat er weer ergens een berichtje geplaatst is, aan het computerscherm gekluisterd voor het nieuws en om E-mails af te handelen of rekeningen te betalen en daarbij nog een tablet op schoot om de krant lezen of gewoon wat te surfen en even te Facetimen met de kleinzoons, is mijn “schermtijd” exponentieel toegenomen tijdens mijn opgedrongen huisarrest. Ik had me voorgenomen om een aantal goochel DVD’s terug te kijken en nieuw materiaal in te studeren en ook dat lukt maar matig.
Als ik dan ook nog daar tussendoor zou gaan zitten Zoomen of streamen, dan weet ik wel zeker dat ik direct door mijn vrouw zal worden teruggefloten met de opmerking dat social distancing bij ons thuis nog niet aan de orde is.
Ik verlang terug naar het samenkomen en bijpraten met oude vrienden, met een goed glas bier, met zijn allen om een klein tafeltje waar iemand ons opnieuw weet te verbazen. En die tijd komt ooit terug, alleen weet ik niet hoe snel. Daar baal ik van.
Gandalf
credits titelafbeelding: http://dribbblegraphics.com/