Vernieuwing
Veel wordt er over gesproken – en soms over nagedacht – hoe we de goochelkunst kunnen vernieuwen. Stilstand is tenslotte achteruitgang in een wereld die in versnelde vaart verandert. De term totale disruptie valt vaak in dit verband.
Nog meer confetti kanonnen, nog sterkere laser stralen, nog feller stroboscopisch licht en/of nog hardere elektronische muziek zijn eigenlijk meer van hetzelfde en vormen nou niet bepaald een echt nieuwe richting.
Zonder er veel over te praten of over na te denken kunnen we objectief vaststellen dat jaar-op-jaar het niveau van de goochelkunst stijgt. De toegangsdrempel is met DVD’s, gestreamde lectures, Youtube ontzettend veel lager geworden, terwijl de internationale goochelgemeenschap via Internet tot één community gesmeed is.
Het goochelaanbod explodeert, kijkt u alleen maar eens in uw mailbox wat daarin aan agressieve dealer aanbiedingen dagelijks binnenkomt.
De beste acts ter wereld kunnen we op onze PC of tablet op elk gewenst moment op vrijwel elke plaats meerdere malen terugzien. Deze goede voorbeelden doen nu eenmaal volgen en collectief stijgt aldus het niveau van de goochelkunst.
Als mijn vader zaliger (overleden 1978) of Fred Kaps (overleden 1980) “terug zouden komen” dan zou mijn vader verbaasd vragen wat al die mensen in de trein met “die zwarte doosjes aan het doen zijn” en Fred Kaps zou zijn ogen uitkijken (en ook niet geloven) als hij de hedendaagse goocheltoppers aan het werk zou zien. En beiden hebben de opkomst (en ondergang!) van het faxapparaat, de Blackberry en de Kodak instant camera gemist.
Uiteraard is het van belang dat wij als goochelaars niet achter blijven bij andere performing arts, we leven nu eenmaal in een steeds concurrerende wereld en de toeschouwers kunnen hun euro’s maar eenmaal uitgeven en hun tijd en aandacht maar op één zaak tegelijk richten.
Zelf mag ik graag, als liefhebber van variété acts, naar Le plus grand Cabaret du Monde kijken dat eenmaal per maand op TV 5 wordt uitgezonden. Regelmatig zijn daar vernieuwende acrobatische acts te zien. Wat we tot voor kort niet voor mogelijk gehouden hebben, zien we daar opeens toch gerealiseerd (maar we hebben het ook heel lang voor onmogelijk gehouden dat ooit iemand de 100 mtr. onder de 10 seconden zou lopen). Ik kan echter niet zeggen dat de talrijke goochelacts in dit programma nu echt achterblijven bij de andere acts.
Vernieuwing is goed en nodig, maar we moeten daar ook niet al te krampachtig over doen. Als ik naar recente FISM winnaars kijk, dan valt mij op dat zij eigenlijk allemaal hoog scoorden op het onderdeel “originaliteit”. Om er een paar te noemen: Shin Lim, Sean Farquhar, Pierric, Hector Mancha, Yann Frisch. Room stijgt vanzelf naar de top.
Tegelijkertijd: je moet tegenwoordig via internet een zgn. time slot¬ bespreken als je naar het Rijksmuseum wil om de werken van Rembrandt in het echt te zien of bij het Van Gogh Museum om de werken van Vincent van Gogh te zien. Of het Concertgebouw voor de muziek van Mozart, Beethoven en hun tijdgenoten. Wat dacht u van de beelden van Rodin?
Dit zijn allemaal kunstwerken van 100 – 250 jaar oud en die blijken de tand des tijds goed doorstaan te hebben.
Kortom, mijn stelling luidt: vernieuwing – in de goochelkunst – is nodig en goed, maar laten we er niet al te krampachtig over doen en laten we vertrouwen hebben in de input van de nieuwe generaties. Ondertussen kan ik nog steeds volop genieten van een mooi manipulatienummer, een goed geconstrueerde bekerspel routine of the Chinese Linking Rings. Daarna zet ik een CD op van Beethoven of van The Rolling Stones, ook al heel oud inmiddels.
Gandalf