Het is warm in Rimini. De laatste dag van FISM 2015 is aangebroken en ik kan mij niet meer bedwingen. Zuid Korea mag het WK van de goochelkunst gaan organiseren in 2018. De early adapters kunnen voor € 400,- een kaart bemachtigen en ik denk en doe het. Waar zal ik zijn in mijn leven 3 jaar na nu in juli 2015……slashhhhhhhh……zondag 17 juli 2018.

We zijn 3 dagen voor vertrek. Eerst Japan…. omdat het in de buurt is en mystieker kan het niet worden. Land van Mount Fuji, geisha’s en Tenyo. In mijn fantasie komt alles voorbij wat voor mij Japans is…. Nijntje, Deshima en Huis ten Bosch. Heeft Nederland het goed gedaan of niet? Ons handelsverdrag bestaat al meer dan 400 jaar en daarom rijden wij Toyota, en kijken en luisteren wij naar Sony. Allemaal leuk natuurlijk maar het land van de rijzende ster Hannah uit Fukuoka is waarom het gaat. Waarom? Omdat van daaruit de boot vertrekt naar Busan in Zuid Korea. Daar zullen we haar treffen samen met haar moeder evenals Ger, Mike, Kees, Lodewijk, Zippo, René, Flip, Sylvia, Arnaud maar ook vader en zoon Takens, onze Hollandsche trots als het om kunst in de magie gaat. En dat is nodig, want Nederland en Wereldkampioenen in de magie is misschien ook wel 400 jaar oud. Wie heeft er zijn goocheltoeren vertoond voor de Shogun in Nagasaki? De Bamberg dynastie met Okito als Nederlands/Japans equivalent die koningen en koninginnen heeft verbaasd. Peter Vogel die zijn professionele magische zegetocht is begonnen in het pretpark Huis ten Bosch. Een harde leerschool waar je snel veel kan leren. Maar goed, we waren bij Niek gebleven. De ontwikkeling van boy to man aanschouwen wij ook al 3 jaar. In Rimini nog de harlekijn aan het hof, nu de King off the stage als het om manipulatie gaat.

En daar zijn we dan… tadaaa…..! We lopen de de Beetle boot af. Het vaste land van Zuid Korea. Busan international ferry Terminal. Japan ligt 3 uur in zeemijlen achter ons en ligt er verlaten bij. Alleen wij wachten op de taxi. Die is er 5 minuten later.
De Samsung S9+ staat bij de chauffeur in de vertaalmodus aan het dashboard geplakt. Het wordt morgen heel slecht weer met veel regen. Fijn om te weten. 10.000 won later en 10 minuten verder hebben we Sky Island Guesthouse gevonden op de 4e verdieping van een appartementencomplex. Vind het maar! De Koreaanse veren matrassen zijn gelijk aan de Japanse en houden mij ernstig van mijn slaap. Om 5 uur ben ik klaar wakker. De douche en een geroosterd wit bammetje met een flinke lik Skippy pindakaas en gebakken ei kwieken de boel weer op. Dat betekent dat wij na een doelloze wandeling om 9 uur al op de vismarkt zijn. Beroemd om de groothandel in gedroogde vis maar ook de verse waar lacht ons tegemoet. Noem het op en het ligt daar. Verser dan vers en het zilte zeewater loopt zo terug langs het gehemelte bij het aanzien van zoveel lekkers. Als je wilt wordt de dagvangst te plaatse geprepareerd en gepresenteerd door de moekes achter hun kramen met stromend water en ijs. Het is eigenlijk net effies te vroeg om mij volledig te laten gaan. We komen terug. Gukje market is ook een wonderlijke plaats. In een strak stratenplan wordt er alles aangeboden wat je nodig zou kunnen hebben. Blokker is er niets bij. Ook culinair is het een feest. De tempura mix schotel is om niet te versmaden en toch doen we het geweldig.
Dankzij een uitgeholde mini watermeloen met ge-chilled vruchtwater inclusief rietje en bamboe parasolletje waan je je in de tropics.

De lokale kleermaker weten wij over te halen om een speciale toverbroek te maken. Het valt niet mee, maar met 4 personen, handen en voeten en de dochter aan de andere kant van de telefoon om te vertalen komt er wat uit. Alle wensen worden ingewilligd inclusief alle trapdoors and mirrors. Ja, dat wordt wat. Een dag later nemen we de metro naar Huwandea. Het Scheveningen van Korea. We zijn 2 haltes van het Bexco gebouw verwijderd. Een lichte trilling gaat door mij heen. Hier gaat het gebeuren over een dikke week. Spannend

En daarom moet je er toch netjes bijlopen. Tjinggg… the tailor. Nee zo heet hij niet, maar zo doet ie wel en dat is broodnodig. Hoe leg je een Koreaanse kleermaker uit dat je een broek wil….met trapdoors and mirrors? Ergens moet ik mijn TT laten, hoe verberg ik mijn ballen….of sponskonijnen. Mag er een gaatje bij en oh wat mooi die stof van Italiaanse snit. Handen en voeten komen we te kort. Met z’n vieren proberen we wat. De bal verdwijnt en moet daar blijven hangen….zodat niemand het ziet. De TT krijgt een secret place. Close up tot op de bodem. Verder kunnen we niet gaan. Tjinggg….of tring. We krijgen een mobiel in de hand gedrukt en zij begint engels tegen mij te praten. Dat helpt en wordt terstond weer vertaald voor de ouders die voor mij staan. Maten worden opgemeten. Extra stof want de omvang is groter dan je denkt. Maar dat hoort bij een maatpak en hoewel ik links ben ik draag rechts. Leer mij die kleermakers kennen. Oops, daar gaat de binnenkant dij al. 3 uur later is het demomodel al klaar en en aan het einde van de week is het eindresultaat prachtig. Ik kom er zo goed in uit!

Nou we toch zo lekker bezig zijn gaan we naar de buren van ons guesthouse. Een goed geoutilleerde fotostudio die alleen zwart wit maakt. Zo bekijk ik het niet maar ik kan u wel vertellen dat het een kleurrijke opnamesessie is geworden. Met mijn nieuwe broek sta ik er mooi op. Samen met Ina gewoon prachtig. Het is een plaatje. Als egotripper kan dit best eens promotioneel worden gebruikt, maar gewoon in de boekenkast geeft het ook veel kijkplezier. Deze broek werkt goed mee.
Hoe anders kan het lopen als wij onder de loopbrug van het Bexco naar het Auditorium een Korea promotie tegenkomen. Hier wordt uitleg gegeven over de gebruiken en klederdracht van dit mooie land. Als gimmick kunnen we op de foto gehuld in de oudste fashion statements vol couleur locale. Het traditioneel kostuum inclusief de hoge hoed. Nu moet u begrijpen dat ik het hier heb over synthetisch zijde en de hoed is redelijk transparant dus als modern goochelaar heb je er niets aan.
Nadeel van synthetica in Rosso is de gladheid van het materiaal. Als een prima toneelkleedster wordt mij de broek omgedaan maar ook hier speelt de omvang parten. Wat er toe leidt dat ik in redelijk korte tijd de broek weer op de enkels heb liggen. Ik voel hem glijden en “Houston we have a problem” wordt hier ook niet begrepen. De aanblik is echter hilarisch en hinnikend en naar adem snakkend gaan we plat van de slappe lach. De toeristische hostess zal dit ook niet veel maken en doet geweldig mee. Kortom je kan me wegdragen wat weer uitdraait op wederom een fotogeniek moment.

De Korea promotiefilm is afgelopen. Prachtige beelden.Toeristisch verantwoord. Het wordt tijd voor de hoofdact. Lee Eung Gyol. Een witte veer dwarrelt langzaam neer en landt zacht op een zwart bladerbed. De muzikale omlijsting is bombastisch en vol spanning als vanuit de blaadjes een boom ontspruit op de getoonde lichtbeelden. De definitie van een illusie wordt simpel omschreven. De boodschap is duidelijk. Magic is everywhere….je moet het ontdekken. Discover magic. ILLUSIONS is begonnen. Als opening komt deze showman aan in een helicopter op ware grootte die zojuist geland is op een te klein platform dat daarvoor nog niet gevuld was. Kortom hoe haal ik een mammoet uit mijn mouw, les 1. met aankleding in roestbruin, verweerd aluminium en metal look gehuld in metal music worden bekende varianten op een thema getoond. Ieders beeld wordt bedonderd, elke emotie wordt geraakt. Het is een feest. De imagination factory wordt geopend van waaruit de donkere spelonken van een opslagruimte sfeerbeelden uit de oude doos en passant worden vertoond. Love and peace komen voorbij en Gandi staat met zijn glimmende jojo opeens in beeld vakkundig afgeleid door misdirectie op rolschaatsen. Disco is daarbij nuttig en al swingend wordt de sfeer gezet. Met een snelle tekening op A3 formaat ontvlucht een kaketoe op ware grootte het schilderdoek en maakt een ronde door het Auditorium. Een kleine origami illusie box doet deze prachtvogel veranderen in zijn jeugdige uitvoering die door ingreep van een magische pers tot ei zal reduceren. Is dat beeld ook weer opgelost over de vogelproblematiek van de kaketoe, na wat vingeroefeningen komen er schaduwbeelden smaakvol op een scherm als Afrikaans spektakel onder luid muzikaal geweld van de Lion king. Op ludieke wijze krijgt de 12-jarige Alexander uit het publiek zijn eerste raketervaringen om door hem nooit meer te vergeten en zo komen we door de circle of life toch weer terug op onze kindertijd waarin zo veel valt te ontdekken. 2 uur later mogen we even bijkomen voordat grootheden als Juan Tamariz en Shoot Ogawa op meerdere podia 2300 goochelliefhebbers op het verkeerde been zetten.

Mag ik u even bijpraten? We zijn halverwege FISM. Over 2 uur begint dag 4 en daar kan ik nog niets over vertellen. Maar de voorgaande dagen zijn om over na huis te schrijven. Ik hou het kort. 1 woord…… Amazing. Hoe dat komt? De magie in de mens. Hoe internationaal ook, we spreken dezelfde taal van de magie met jong en oud. Ik heb er 6 op mijn naam staan. Oudgedienden met meer dan 10 bezoeken aan een FISM, maar mijn verbazing is de Aziatische jeugd en vooral Koreaanse jongelingen. Het is geweldig hoe enthousiast zij zijn in elke spelonk van het Bexco gebouw. Bij de vele activiteiten zie je eerst een gedisciplineerde rij staan maar gaat de poort eenmaal open in dit Walhalla van magisch genot dan zit de spurt er goed in. Het is een wonder dat wij nog vooraan komen te zitten met dank voor het respect voor de oudere medemens.

De creativiteit die hier rondwaard op zowel alpha als beta niveau komt door de aard van het beestje. Hier in het oosten is het hard werken, discipline, traditie, schoonheid en techniek. De kids strijden om de hoogste resultaten en zijn hoog opgeleid. Met zoveel multinationals aan de top is er in ieder vakgebied van techneut tot electronics en design van alles mogelijk. Dit is te beleven op de diverse podia van dit congres. Hoe letterlijk zaken veranderen, du moment dat er een r.e.m. in je linker ooglid is geschoven is je brein er eigenlijk nog niet klaar voor om te begrijpen wat je hebt gezien. Nee, ze hebben hier niet hun rechteroog in jouw linker broekzak. Alhoewel dat door de balvorm zeker zou kunnen…. want tell me… hoe kan een krant in een boek veranderen in mid air? Waar kwam die theepot nou vandaan? Waar is de pijp gebleven? Nee niet bij Maarten, want het heet hier allemaal Park of Lee. De Jansens van Korea. Het is allemaal AF. En als er dan 3 Hollandsche kerels tussenstaan die ieder voor zich in dit geweld tegen de rest van de wereld in actie komen…… dan gaat mijn hoge doorzichtige Koreaanse hoed af en zou ik zeggen gooi het in mijn pet…. want dat verdient een bloemetje. En daar hoort zeker zo’n prachtige FISM bokaal bij in welk formaat dan ook.
Want hoe mooi is het dat hier sterren bijkomen en sterren vallen. Blinkertjes die nog niemand kent en toch onder ons zijn. Die gewoon boodschappen doen en werken en studeren en leven vooral. Maar ondertussen in stilte of in de schoot van geestverwanten samen tot resultaten komen. bedenk jezelf eens om 3 jaar of meer bezig te zijn met een goochelact van 10 minuten. Dan heb je ’the guts’ om met vallen en opstaan dit wereldtoneel te bereiken. 2400 mensen die 120 lotgenoten beoordelen op hun looks, moves, techniek, design, successen én fouten. Want het publiek is meedogenloos. Je staat er voor de leeuwen en doe je een French drop die niet lekker valt dan word je met huid en haar verslonden.

Stilte kan zo mooi zijn en gaat dwars door je heen. Het verdwijnt ook niet, want er is niets. Je beleeft het, ervaart het, je beseft het en voelt het. Stilte is enorm.
14 juli 2018. Het is kwart over negen. Mijn handen zijn blauw. Denken hoeft even niet. Mijn bek staat open van verbazing. Yu Ho Jin is daar. Licht, muziek…. en actie! Maar dan vertraagd, de witte sjaal. Kaart ,kaart, kaart…..heartbeat….Yu Ho Jin…….sssssttt. Hier ben ik met natte ogen aanschouw ik. 6 minuutjes, Zes! En de zaal is ontploft.
Wilt u mij wegdragen?
Je moet erbij geweest zijn. Sorry.

Vandaag is het zover. Vanmiddag weten we het. Wie is de Grand Prix winnaar van Fédération Internationale des Sociétés Magiques 2018. Heb geduld. Eerst een introotje voor het NMU journaal. Interview hier, lecture daar. Workshop, dealer-room, wandelgangen, rumours, gossips, quotes. Hoe klein onze magische wereld ook is we zijn als ieder congres op welk gebied dan ook. Libelle, Panorama, Privé…. hoe oud deze oldschool literatuur ook is, we willen het allemaal weten als razende reporters voor het NMU FISM Journaal.
Zelf ben ik zo tevreden of blij of zelfs gelukkig en bevoorrecht dat wij hier staan. Busan… what a place to be.

Maar we gaan door. Hup-sake of Soju zoals de Koreaanse borrel heet. We zijn toegelaten tot de party. Het buffet restaurant onder de wandelgang van het Bexco. Bij ons heet dit een vreetschuur en all you can eat lijkt hier uitgevonden. En dan heb ik mij nog ingehouden. Ik moet zeggen, het gaat er beschaafd aan toe. Geen borden met koppen er op maar het is wel verdomd lekker. En sodeju… we krijgen soju. Doe nog maar een flesje. Do I have to say more? No.

Dag 6. Het FISM borrelt. Het kookpunt nadert en spanning en sensatie hangt in de lucht. Goochelaars zijn net mensen. Regel 1 uit ons handboek is tell no secrets, maar de resultaten in gossipvorm komen van alle kanten. Psss weet jij het al? Ik wel…. maar niets vertellen hoor. Het Auditorium stroomt vol. Onze Nederlands Magische Unie komt vol in beeld. Men weet wie wij zijn en wat we kunnen. Nederland is echt waar tot heel veel in staat, maar dit magische geweld is flabbergasting. De uitslagen in alle categorieën zijn bekend. We zijn dik 3 uur verder en het podium wordt gedeeld met winnaars. Niet alleen zij die de Grand prix hebben gewonnen, een derde prijs of zij die hebben deelgenomen. Juist ook iedereen die hier bij was. Nu omhelzen we elkaar, schudden handen, delen tranen, slaan op schouders en zijn voldaan. De magie heeft gewerkt.
Onderwijl gaat de handel gewoon door. Business cards worden uitgewisseld, managers volgen iedere uitspraak die kan leiden tot een internationaal optreden die zojuist en passant gedaan wordt. De wereld zal weten dat goochelen echt bestaat.

De Japanse zee ligt er fleurig bij. Een week eerder raasde hier nog een tyfoon voorbij, nu is het 32 graden..
Een batterij parasols staat van hier tot ginter opgesteld over het lange strand in authentiek Koreaans gelid. Het zeewater is zout en koud. De meeste badgasten gaan dan ook gekleed het zilte nat in. Wij proberen het gewoon in ons Dries Roelvinkje. Een paarse unicorn dobbert op de fijne golven mee. Opera on the beach is begonnen. Hoezo prikkelt dit niet de fantasie? Inspiratie…….

Oh ja…. we gaan naar Quebec Canada in 2021.

Hoogachtend,

Uw razende reporter
Marcel Leipoldt