Het is vrijdagochtend, tien voor acht. Nog niemand te bespeuren in de schouwburg. “We zijn te vroeg!”. In ons enthousiasme zijn we veel te vroeg vertrokken om zeker niet te laat te komen. Gelukkig komen we Jos Groskamp tegen, wat een lieve en energieke man! De toon wordt gezet. We zijn, als zuiderburen, zeer welkom.
Zoals gepland is het al snel aan ons voor de technische doorloop. Slechts tien minuten, meer krijgen we niet. Iedereen is gelijk voor de wet. Best een stressvol moment omdat ik mijn eigen licht- en geluidsinstallatie bij me heb en alles gestuurd wordt vanaf mijn eigen laptop in de coulissen. Maar gelukkig staat er een maar al te bekwame – en tevens zeer behulpzame – technische ploeg klaar. De katrolletjes hangen en de knikkerbaan staat klaar, de tien minuten zijn al om, als dit maar goed komt…
De tijd vliegt voorbij en het is twaalf uur, we moeten op. Het doek sluit en we hebben exact vijftien minuten om de boel klaar te zetten, katrollen te hangen, het licht bij te stellen, al de techniek te testen. Snel mijn kostuum aantrekken en biljartballen klaar leggen.
Het licht gaat uit, ik neem een paar tellen om tot adem te komen en in de spot te gaan staan. Achterin kan je een speld horen vallen…
Zover ben ik nog niet zeker of de act wel in de smaak zal vallen. Is de jury wel klaar voor een act die misschien net ietsje meer neigt naar theater dan naar wat een typische goochelact zou moeten zijn? Spannend blijft het tot de laatste noot. Als jongleur mag je eens een balletje laten vallen maar dit zou waarschijnlijk zwaar afgestraft worden in een goochel act. Gelukkig loopt alles zoals gehoopt. De reacties zijn positief en ik kan het festival met een fijn gevoel voortzetten.
Nog nooit heb ik zo veel vrienden gemaakt op een congres als op het Dutch Magic Festival. Iedereen is openhartig en toont met plezier zijn of haar favoriete goocheltrucs, vooral onder de jongeren heerst er een nieuwe wind. En als je Jasper Jongejans al eens wat chop-cup moves hebt zien doen met slechts een enkel balletje dan weet je wat ik bedoel!
Verder is het natuurlijk ook fijn wat oude vrienden tegen te het lijf te lopen maar misschien had de bar vrijdag avond toch maar een paar uurtjes eerder moeten sluiten. Dan was zaterdagochtend iets gemakkelijker verlopen. Gelukkig leer ik Kieron Johnson pas later kennen en niet aan de bar.
Alles samengevat was het een top weekend! Maar wat kan ik anders zeggen natuurlijk, als je de grote beker mee naar huis krijgt. Dit motiveert me mijn magie beter te maken en daar draait het om. We mogen niet blijven hangen in ons eigen kleine goochel wereldje maar we moeten vooruit en we moeten de mensen laten zien dat goochelen meer dan een hobby is!
Een dikke pluim voor de organisatie en hopelijk tot snel ergens in een theater of op een leuk congres waar ook ter wereld.
Tim Oelbrandt