14 en 15 oktober was voor mij een bijzonder weekend. Helaas moest ik ‘Gewoon Gezellig Goochelen’ in Haarlem missen, maar ook de congresdag van de BMF in Vilvoorde.
Ik had namelijk andere plannen op magisch vlak; door Christian Farla en zijn vrouw Bianca werd ik uitgenodigd om eens een kijkje te komen nemen in het Royal Palace in Kirrweiller waar hij de komende twee jaar dag in dag uit staat te werken in een show die zijn gelijke niet kent.
Na een lange rit en na de bijhorende monsterfile overwonnen te hebben (we stonden een kleine 3 uur te wachten in langzaam rijdend verkeer), kwamen we om half acht aan in het pittoreske Kirrweiller. Een heel klein dorpje tegen de grens van Duitsland aan met totaal maar 512 inwoners (bron Wikipedia)
Uitbundige ontvangst
We hadden van tevoren aangekondigd dat we in de buurt waren, dus bij de ingang werden we al opgewacht door een hele delegatie van het Royal Palace.
Als eerste stond daar de oprichter van het Royal Palace, de heer Meyer, met naast hem zijn zoon en een paar bevallige schaars geklede dames en natuurlijk de master magician himself: Christian Farla.
Na deze hartelijke ontvangst werden we uitgenodigd voor het diner dat werd gehouden in een grote zaal met lange tafels en – terwijl de band op het podium speelde – werden we naar onze plaats begeleid. Daar stond ook al onze ober klaar om meteen de drankjes op te nemen.
Ondergetekende vroeg om een lekker koud biertje en aangezien ze op deze locatie heel wat bijzondere biertjes hebben liet ik mij verassen door de ober.
Deze kwam terug met een forse pul bier en maakte al knipogend de opmerking dat ik dat wel weg zou krijgen.
TV Hollandaise
Een verassing was het zeker, de eerste van nog vele verassingen die zouden komen. Dit biertje begon zeer fris en prettig, was ijskoud en had een vleugje hazelnoot in zich.
Voordat ik nu de hele avond bij het culinaire blijf, wat trouwens ontzettend goed verzorgd is, maken we een klein sprongetje in de tijd naar half 10.
Toen kwam het moment dat ik mij met mijn gevolg gereed moest maken om de show voor Christian te registreren; tenslotte ben je niet voor niets “TV Hollandaise”
Met aardig wat apparatuur gingen wij de grote zaal in, waar we werden opgevangen door Bianca Farla en waar we kennis maakten met dancecaptain Jennifer van het gezelschap.
De dames moesten weer verder met opwarmen en stretchen voor de show, want voor hun is het best intensief en hard werken en dan moet je natuurlijk geen blessures oplopen. Dus wij begonnen rustig onze cameraposities uit te kiezen.
Op het moment dat we net klaar waren kwam daar meneer Meyer aangelopen om ons een korte rondleiding te geven door het gebouw. Als eerste liet hij vol trots de grote theaterzaal zien. Hier is alles state of the art, metershoge led-schermen, bewegend licht en een podium vol technische foefjes zoals ingebouwde liften.
Daarna liet hij ons de club zien die ook hier in het pand gebouwd is en ook hier kijk je je ogen uit. De muren zijn bezaaid met kristallen. Lampen die je normaal in kleinere vorm op een nachtkastje ziet staan zijn hier in de zaal in supersize formaat, diverse podia voor de dansers en een glazen lift om naar de tweede verdieping te komen. Ook hier zijn kosten noch moeite gespaard om na de show even lekker met de voetjes van de vloer te gaan.
Showtime
Meneer Meyer keek op zijn horloge en zag dat het bijna tijd was om de deuren van het theater te openen, dus de tour werd op dat moment afgebroken want hij wilde niet dat we maar 1 seconde van de show zouden missen, want dat was wel zijn grootste trots.
Na de laatste checks stonden we startklaar, het licht werd gedimd en de Franstalige voice-over begon de aankondiging te doen die we allemaal kennen: dat het niet toegestaan is om te filmen, foto’s te maken met flits etc. etc.
Dit gold vanzelf sprekend niet voor de Nederlandse TV Ploeg, want die had uiteraard toestemming gekregen om dit wel te doen, het is wel bijzonder te noemen dat dit nog eens extra benoemd word, maar goed lang kon ik me daar niet druk over maken, want het was SHOWTIME!
De show begint met een mooie projectie op de led-schemen: je vliegt over het Franse landschap bij nacht richting een kasteel en volgens het verhaal gebeuren er allemaal bijzondere zaken in dit kasteel met zijn vele vertrekken en verborgen ruimtes. Het licht ging op het toneel aan en de showopening bestond uit een dansnummer, waarbij dansers ook in de zaal stonden; allemaal gekleed in kostuums die bij een huishoudelijke dienst horen van een hotel. Onder grote doeken stonden al wat mysterieuze apparaten klaar en tijdens dit nummer werd de zaal schoongemaakt voor wat er zo meteen ging komen, de doeken werden van de grote apparaten gehaald en hier herkenden wij de eerste illusies al.
Het zou niet lang meer duren voordat we de master magician aan het werk zouden zien, want de dansers liepen af en de muziek werd nog een tandje spannender.
Niet zonder risico
Nu moest het gebeuren: de eerste entrée van Christian Farla in de show, een goed begin is het halve werk en wat een begin! Uit het niets verscheen Christian op het podium om meteen door te pakken naar de volgende illusie, maar waar waren zijn Showgirls?
Niet veel later kwam daar het antwoord al op. Eén voor één kwamen de Showgirls op magische wijze tevoorschijn, soms uit een klein handzaam koffertje of er verscheen een dame in een supersize vogelkooi. In ieder geval zat de vaart er lekker in want als je knipperde met je ogen was daar alweer de volgende dame verschenen.
En vanaf nu werd er nog een versnelling bij gezet, de toon was inmiddels gezet en het publiek zat op het puntje van de stoel te wachten op de dingen die zouden komen. Meteen kwam er een tweede illusie-blok achteraan, waarbij een showgirl op miraculeuze wijze van plaats verwisselde.
Daarna was het de beurt aan Jilly, stiekem toch wel mijn favoriete showgirl, om haar opwachting te maken. Ze klom in een kleine ronde stalen kist, de deksel werd erop gedaan en de kist werd volledig doorboord met brandende fakkels. Ook al weet ik de werking van deze illusie, toch blijf ik me hier elke keer over verbazen want werken met vuur is nou eenmaal niet zonder risico.
Maar gelukkig weet ik ook dat Christian deze illusie altijd blijft repeteren om de veiligheid te waarborgen, maar toch maak ik me altijd wel stiekem een klein beetje zorgen om de “assistente”. De assistentes zijn toch de echte harde werkers bij een illusieshow, want als het bij hun niet gaat zoals het zou moeten dan is de illusie meteen weg.
Gelukkig ging het ook nu weer goed en kwam Jilly heelhuids weer uit de kleine stalen kist en ze bleek ook nog een vriendin te hebben meegenomen want Sarita kroop vervolgens ook nog uit die kleine kist.
Illusies, illusies
Vanaf dat moment zette de cast van Miss et Mystère er nog een tandje bij, een spetterend intermezzo met veel dans wederom, maar dit keer was ook de titelsong van deze show te horen.
Daarna was het alleen maar gas geven wat er gedaan werd, geen seconde viel de show stil.
Illusies, illusies, illusies en nog meer illusies, je hebt geen seconde de tijd om even op adem te komen van al dit magische geweld en net als je denkt dat het een overkill gaat worden, dan krijg je in de show een welkome afwisseling met een variété nummer. De ene keer is het een acrobatische toer of er zit een nummer in dat puur leunt op kracht en uithoudingsvermogen, je kijkt de hele show je ogen gewoon uit.
Topless
Maar dan zo halverwege de show is het toch even schrikken als je er niet op bedacht bent; met Christian heb ik regelmatig contact en ik dacht dat hij een geintje maakte, maar niks is minder waar: de danseressen en dansers gaan halverwege de show topless.
Dit gebeurt tijdens een burlesque-achtig blok. Na de show sprak ik dance-captain Jennifer nog even en ze vroeg of ik het niet gek vond dat dit zomaar gebeurt, omdat we deze vorm van theater niet echt kennen in Nederland. Eerlijk en nuchter als ik ben antwoordde ik dat ik wel even aangenaam verrast was, maar ik dat die burlesque blokken in de show niet ordinair of ranzig vond.
En dat is nou precies de bedoeling, antwoordde Jennifer: “Eigenlijk laten we zien dat elke vrouw mooi is op haar eigen manier en wij vinden deze blokken een ode aan de vrouw ‘of all shapes and sizes’ zijn” en ik kan niet anders dan het daar volledig mee eens te zijn.
Wat ook erg spectaculair was na alle illusies in de show – en dat zijn er nogal wat waaronder ook heel veel nieuwe illusies – was de act van Daniel Golla met een klein modelvliegtuigje.
Beeld je in dat je bij een vliegtuigshow bent en dat je kijkt naar een stuntvlieger; deze jongeman doet dat op kleine schaal in het theater vlak boven de hoofden van het publiek.
Het vliegtuigje scheert rakelings over de hoofden van het publiek met de nodige salto’s en barrel rolls wat de aanzet vormt tot de grote magische finale van de show.
Wat die finale is….dat zal je zelf moeten aanschouwen in het Royal Palace in Kirrweiller, dat ga ik hier niet verklappen.
Na de show was het nog even heerlijk vertoeven in de club waar het tot in de vroege uurtjes nog lang gezellig was met Christian, Bianca, Jilly, Laura en Sarita.
Jean Paul