‘De weg naar het podium met ….’ is een reportagereeks over magicians die aan de top stonden, staan of daar misschien wel willen komen. Dit keer met Christian Farla. Hij tourt momenteel met zijn theatershow “Night of Illusions” Ik loop een dag met het hem mee in theater De Stoep in Spijkenisse. Ik kijk, luister en bevraag Christian – maar ook ieder rondom hem – om antwoord te krijgen op de vraag: hoe was voor hem de weg naar het podium?
Door: Marcel Verbakel
“Gewoon gewoon blijven… en geloven in je eigen magie.”
Zo goed kende ik hem niet: Christian Farla. In 2006 zie ik zijn show voor het eerst in Schiedam. Hij toverde toen een rode Ferrari van Michael Schumacher tevoorschijn. Een act die hij mocht gebruiken van David Copperfield die hij een jaar eerder in Las Vegas ontmoette. Na afloop reikte Tony Hassini hem de Merlin Award uit, de Oscar in de goochelwereld. Hij kreeg deze voor zijn theatertournee Illusions from Las Vegas. ‘Magician of the Year’; een kroon en erkenning voor het harde werken van Christian en zijn team.
“Christian gaat alleen voor originaliteit en creativiteit.”
Rond 11.30 uur hoor ik het achter-uit-rij-piepen van de 25 meter lange truck. Chauffeur Sebastiaan van der Boom (hij is deze tour samen met Ruben de Poorter ook één van de twee lichttechnici) parkeert het witte gevaarte feilloos in. Een minuut of wat later is stage manager Eric Verbeek er ook. Vanaf 2007tourt hij al met Christian. “Wat Christian wil, probeer ik te realiseren qua illusie én budget. Geen gemakkelijke taak maar we komen er samen altijd uit. Christian wil altijd meer, iets anders, iets unieks, iets creatiefs. Dat maakt de weg naar een nieuwe show altijd zo spannend.” Samen met de toneelmeester en de twee technici van het theater inspecteren ze met zeven man sterk het toneel. Want ook Bart Schwarz verantwoordelijk voor de grote illusies is er inmiddels.
De Stoep is een zgn. categorie A- theater. “Hier kunnen we alles lekker ruim opstellen aan de zijkanten. En de flightcases hoeven niet na het uitpakken gelijk weer de truck in. Dat scheelt weer een half uur vannacht bij de afbouw” zegt Ruben. De grote theatergordijnen gaan geruisloos 30 meter hoog de lucht in! Na de inspectie is er koffie. Nu al? Ja, de volgende pauze is pas rond 17.30 uur. Ik blijf alleen achter tussen wat flightcases en neem mijn vragen nog eens door die ik vandaag wil stellen.
“Voor mij is een theatershow, een teamshow.”
Om 12.10 uur lopen Christian en zijn schoonvader Gerard van der Ende het theater binnen. ‘Mijn pappie’, noemt Christian hem steevast. Met zijn team bespreken ze het licht en de plaats van de decors. De toneelmeester van het theater speelt even voor Christian. De aankondiging van de show doet Christian zelf en de crew zit in de zaal en speelt het publiek. Het gaat er ontspannen aan toe: er wordt veel gelachen. “Typisch Christian,” zegt Gerard. “Altijd in voor een grap. Christian praat met iedereen. Ze zijn allemaal belangrijk. Hij weet heel goed dat hij iedereen nodig heeft.”
De 25 grote fligthcases met licht en geluid worden binnengebracht. Daarna de decors, dan een 35-tal illusies waaronder The Black Scorpion, The Switch, Sawing in Half, Levitation en tenslotte de kleding. Het is passen en meten, maar door de exacte volgorde aan te houden met in- en uitladen, loopt het perfect. Prachtige kostuums zie ik . “Allemaal zelf uitgezocht in Nederland, Engeland en Duitsland,” vertelt Christian bescheiden. Ik word op slag verliefd op zijn goochelhoed. Christian heeft hem zelf gemaakt met daarop een aantal koperen tandwielen en een soort van mijnwerkersbril, een authentieke goochelkaart en een witte veer van misschien wel een afgeschoten patrijs uit de kasteeltuin van Farlastein.
“Een crew zonder Gerard is niet mijn crew.”
Rond 15.00 uur ‘hangt het licht’ exact volgens het lichtplan. Schoonvader Gerard vertelt mij hoe Christian en zijn Bianca, toentertijd danseres, elkaar ontmoeten tijdens een foto-shoot. Het klikt tussen de twee en op een mooie zomerse dag komen zij de camping in Zeeland oplopen. “Ik was kritisch, maar het was een prima stel.” Christian trad toen natuurlijk al op, maar hij wil ook met grotere illusies het podium op. Dus slaan ze de trucs op in een gehuurde garagebox. Ieder weekend haalt Gerard een boedelbak op bij het benzinestation en vergezelt hij Christian en Bianca. Eerst als crew-lid, jaren later bij de grote tournees ook als vrachtwagenchauffeur. Ook nu weer is Gerard weer onderdeel van de crew. Dan vraagt stage manager Eric of Gerard de pyro (vuur) effecten gereed wil maken. Nog maar 5 uur tot de voorstelling begint.
“Hij is 24/7 met magie bezig, niet normaal”
Ook de decors waaronder het Farlastein kasteel worden opgebouwd. Alles is nauwkeurig gecodeerd, voorzichtigheid is geboden. Hoe massief en oud het decor er ook uit ziet, het is maar van piepschuim. Sommige decorstukken komen bij André Rieu vandaan. Het is maar een deel van alle decorstukken die in de loods staan. Lang niet alles kan mee van theater naar theater.
Gordon Jongerius, een van de beste vrienden van Christian, vertelt over de immense pilaren met daarop een arend. Tijdens de voorstelling zijn de ogen lichtgevend rood en komt er rook uit de snavel, wat een magisch- en ietwat angstaanjagend effect geeft.
Gordon: “Christian is altijd met zijn vak bezig. Zijn bovenkamer draait op volle toeren met een enorme creativiteit. Maar als we in de studio gewoon over van alles en nog wat kletsen en aan de decors werken, komt Christian helemaal tot rust. Laatst nam ik hem mee naar een concert van Kensington; één van mijn en zijn favoriete bands. Hij maakte een opmerking over een effect en zei dat hij dat ook graag in zijn show wilde. Pissig werd ik op hem en zei: ga eens genieten man.”
“Het kan, nee moet, iedere dag beter.”
Ook Christian zelf helpt druk mee met het opbouwen van de decors. Speciale aandacht geeft hij aan de rekwisieten waar hij persoonlijk veel mee heeft. Zoals zwaarden, harnassen en schilden. Maar ook is hij gek op vleermuizen die ook in de nissen van kasteel Farlastein hangen.
“Waarom vleermuizen?” vraag ik hem terwijl hij verderop de bibliotheekkast wat bijverft. “Gewoon leuke beestjes, een beetje gek. Je ziet ze niet, hoort ze niet maar ze zijn er wel.” Ook in de muziek van de show zijn er de fladderde geluiden van rondvliegende vleermuizen. “Ik wil alles zo echt en perfect mogelijk laten zijn.”
Ik probeer Christian op de (boeken)kast te krijgen met de opmerking dat dat schilderen van hem nogal zinloos is. “Ben je een perfectionist soms?” vraag ik hem op een wat gedecideerde toon. “Nee, maar ik wil me wel steeds verbeteren. Maar niet tot het oneindige. Deze kleine beschadigingen op de boekenkasten werk ik weg. Want als ík het zie, kan een ander het ook zien. Dat is net als met goochelen, dus daar moet je aan werken.”
“Zonder mijn moeder was en ben ik nergens.”
In de kleedkamer heb ik 15 minuten om mijn vragen te stellen. Hij wil nog een paar illusies doornemen waar hij de vorige show niet tevreden over was. Aan de hand van 25 foto’s en een aantal Facebook-posts stel ik mijn vragen. Vragen over de weg naar het podium…. het podium van Christian Farla.
Christian leest een post van Facebook. De post is van zijn moeder die ook deze post afsluit met “Je bent een topper, trots op je, xxx”. Is ze zijn beschermengel? “Ja dat zou best kunnen, beschermengel,” zegt Christian. Hij is geboren (7 mei 1970) in de Van De Takstraat op het Noordereiland in Rotterdam, maar groeit op in de Oranjeboomstraat. Zijn moeder heeft een keramiekzaak op Zuid. Als Christian vijf is, overlijdt zijn vader en staat zijn moeder er met het gezin alleen voor.
Christian: “Mijn moeder was en is heel belangrijk voor me, net als mijn zussen Jeanne en Angelique. Mijn moeder heeft altijd voor me klaar gestaan. Ze was in het begin wel sceptisch over mijn hobby omdat er zo veel tijd in ging zitten. Hoewel ik ook graag voetbalde, goochelde ik elke dag wel een paar uur. Niet met de bal maar met kaarten, muntjes en doekjes.”
Ze staat erop dat hij zijn school afmaakt en een vak leert. En dus maakt Christian de Middelbare Detailhandelschool/Detex in Rotterdam af. Hij zou bijvoorbeeld een kledingzaak kunnen beginnen, maar hij wil artiest worden! Christian: “Mijn moeder is nu al lange tijd supertrots dat ik mijn droom achterna gegaan ben en sta waar ik nu sta.”
“Improviseren moet je leren.”
Als Christian de eerste foto ziet, vertelt hij over de strijkplank, zijn eerste “goocheltafel”: “Toen ik optrad op een verjaardagsfeestje van een vriendje, was er geen tafel beschikbaar. Op de strijkplank van mijn moeder kon ik alles prima neerzetten. Zo leer je improviseren. Ik had niet veel zakgeld, dus ik moest wel improviseren. Daar heb ik nu echt veel profijt van. De jonge goochelaars die nu op de verenigingen zitten, bekijken veel You Tube-filmpjes. Ze kopen veel trucs en ze maken er te weinig een eigen truc van. Door improvisatie leer je dat juist. Natuurlijk is het goed de technieken te leren, maar juist met de presentatie geef je het je eigen handtekening.”
“Vrienden… liefst voor het leven.”
Zijn meester van de basisschool, Peter Strykes, nu zanger van L.A. de Voices, schreef op Facebook dat Christian “35 jaar geleden zijn goocheldoos al mee naar school nam”. Peter, die aanwezig was bij de première, vindt dat Christian het ver geschopt heeft:
“Ik raad iedereen aan zijn prachtige show te gaan zien.” Christian glimlacht als hij de post leest: “Ja, dat was mijn favoriete leraar op de Dukdalf basisschool in Feyenoord. Een belangrijke inspirator. Hij was ook drummer in de hardrockband Vandenberg. Hij was dus eigenlijk artiest. Dat wilde ik ook worden en omdat ik ook drumde, gaf dat een speciale band. Op een vrijdagmiddag organiseerde hij een jamsessie voor wie maar wilde. Altijd heel gaaf. Jaren later heb ik in de sporthal een grote magic show gedaan voor de groepen-6. Peter glunderde van trots. We zien elkaar nog steeds geregeld”.
“Zonder Opa Piet, stond ik hier nu niet!”
“Opa Piet”, de vader van Christians vader, was goochelaar. Door hem gaat Christian op een gegeven moment serieus aan de slag met goochelen. Christian: “Opa Piet en mijn oma waren gescheiden. Toen mijn vader overleed, woonde en werkte Opa Piet in circussen en theatertjes, meestal in het buitenland.” Er is weinig contact, maar dat verandert als Christian 11 jaar is. Zijn oma komt te overlijden en zijn opa zoekt weer contact met de familie. Als zijn opa voor een optreden even in Nederland is, zoeken zijn moeder en zussen hem op. Christian is dan al gek van goochelen en laat hem een truc zien. Opa is oprecht blij verrast: “Hè, hè, eindelijk iemand in de familie die goochelen hartstikke leuk vindt.” Opa Piet geeft hem twee koffers met trucs mee. De bijzondere en grote trucs die Christian nu heeft, oefent hij eindeloos voor de spiegel en laat ze aan de “jury” zien: zijn moeder en zussen. Zij geven hem tips waar hij verder mee aan de slag kan. En af en toe laat hij zijn kunsten zien op school, in het buurthuis en op de verjaardagen van zijn vriendjes. En ook bij talentenjachten is hij meestal van de partij.
“Wat Fred Kaps deed, deed ik ook, kwam ik later achter.”
Hij kan niet goed inschatten of zijn zoon Ryan in zijn voetsporen zal treden. Christian: “Ach, hij is pas 7 jaar. Hij gaat wel eens mee naar voorstellingen en op school heeft hij de truc met het magische kleurboek gedaan. Eerst liet hij het boek liggen, maar plots nam hij het mee naar school. De kinderen vonden de truc leuk, maar zijn populariteit steeg daardoor ook. Ik had dat ook. Je kan iets wat een ander niet kan.” Als kind verzint Christian zelf ook trucs. Zijn grote voorbeeld, Fred Kaps, bleek dat ook te doen. Christian: “Ik wil me absoluut niet met hem meten. Fred Kaps was zo groot, maar in de basis deed ik hetzelfde. Soms zie je dat ouders hun kind enorm pushen. Dat zal ik nooit doen. Het moet echt uit jezelf komen.”
“De jeugd bereik en enthousiasmeer je nu met tv en Youtube.”
Positief verrast reageert Christian op een schermafbeelding van het tv- programma Flippo Magic. Een decor dat in zijn show niet zou misstaan met kandelaars, klokken en een schedel. Samen met Sylvie Meis, toen presentatrice, verzorgt hij zo’n 15 afleveringen. Als de 18-jarige Christian in Drievliet optreedt in het programma van Henk Driessen (zeven keer Nederlands kampioen kindergoochelen), neemt hij het over van Henk als die er op een gegeven moment mee stopt. Jetix, een populaire kinderzender, maakt dan een programma rondom de toen zeer populaire Flippo’s samen met Drievliet.
Nu doet Christian wel eens mee met de Magische Winkel. Christian: “Daar zijn kinderen heel enthousiast met magie bezig. Dat geeft mij ook weer energie. Ik ben in principe tegen het uitlekken en uitleggen van bepaalde effecten. Maar het is de manier om de jeugd te bereiken en te ‘teasen’. Kinderen gaan niet meer voor een boek naar de bibliotheek. Zij zien het op tv en gaan naar Youtube. Als ik zo wat enthousiasme kan overbrengen dan ben ik tevreden. Mijn tips voor hen zijn dan ook: kijk die programma’s, ga naar shows, sluit je aan bij een goochelclub, neem les en oefen, oefen, oefen. Maar laat ook je trucs aan andere goochelaars zien en ‘leken’ Daar leer je dan weer veel van.”
“Ik wil Nederlands kampioen worden.”
In zijn diensttijd leert Christian veel nieuwe trucs. Hij geeft vaak kleine shows voor de (onder)officieren. Goed voor extra bonuspunten en extra verlof. Na zijn diensttijd adviseert de beroemde goochelaar Eddy Schuyer (die overleed in 1999 na een kort ziekbed op bijna 86 jarige leeftijd in het ziekenhuis; MV ) hem om lid te worden van een goochelclub. Christian: “Ik wilde meedoen aan het Nederlands kampioenschap. Paul Morak, lid van Goochelclub Rotterdam, deed er gelukkig alles aan om mij binnen een maand te laten voorgoochelen, lid te maken en in te schrijven bij de NMU. En zowaar; ik werd in 1993 Nederlands kampioen. En…: ik werd gecoacht door Eddy Schuyer.”
“Als ik met zo’n naam een goocheljas aan doe ben ik de artiest.”
Een logo met de letters FF zegt Christian in eerste instantie niets. Maar dan zegt hij: “Ferdinand Farla. Mijn echte naam is Ferdinand Christiaan Farla. Toen ik met mijn coach Eddy Schuyer op het Magic Hands Congress in Sindelfingen – Duitsland was, stond er op de posters en in het programmaboekje: Christian Farla. “Veel beter,” zei Manfred Thumm, veelvuldig award winning magician in Duitsland en organisator van het congres, “Christian is een internationale naam en klinkt lekker, Christiaan niet!” Vanaf dat moment is het Christian. De naam Farla is al bijzonder dus als ik een zwarte goocheljas aan doe dan BEN ik de goochelaar. En toch blijf ik bij mijzelf en dat is een nog prettiger gevoel.”
De 15 minuten zijn er ruim 30 geworden, maar Christian blijft er rustig onder. We gaan naar het toneel.
“Voor de show wil ik een half uur niemand zien.”
Rond 16.15 uur komen Bianca Farla (de ‘Zwarte Weduwe’ in de show) en de twee andere assistentes binnen. Jilly Knol, de ‘Vampier’, met een prachtige zwarte lange staart en Laura Wees. Laura trippelt als een balletdanseres met een mooie bos blonde krullen over het podium. Maar vanavond zal zij de ‘Steampunk Agente’ zijn én het leuk uitziende dienstmeisje. Dan komt ook Dave van der Wal het podium op. Dave is een bekendheid in de Rotterdamse theater- en televisiescene en speelt ‘De Geest Butler’.
Er kan nog net een zoen af van Bianca aan haar vader Gerard. Maar al heel snel vraagt ze hem op een vriendelijke toon of de pyro potten niet wat verschoven kunnen worden richting de zaal. Ze wil wat meer ruimte. Als Gerard niet snel genoeg reageert, vraagt ze het maar gelijk aan Christian. “Als het publiek niet in de brand gaat, is het goed,” roept Christian die achter in de zaal staat. Hij neemt het gewijzigde lichtplan door met stage manager Eric, die instructies geeft aan de theatertechnici. Later vertelt Gerard hoe mensen zich verschillend voorbereiden op de voorstelling. Bianca wordt naarmate het tijdstip van beginnen vordert, steeds drukker. Christian wil juist een half uur voor de show niemand zien zodat hij zich alleen kan voorbereiden. “Gespannen ben ik altijd, maar niet echt zenuwachtig. Na vijf keer spelen ken ik de show en de illusies natuurlijk al helemaal,” zegt hij, “maar je doet het tenslotte met elkaar.”
“Elk detail telt.”
Rond 17.30 uur ga ik eten samen met de Farla-crew en de theaterploeg. Christian is nog steeds druk in de weer op het podium. Met Bianca, Dave, Laura en Jilly neemt hij een paar illusies nog eens goed door. Ook de crewleden zeggen dat Christian gaat en staat voor zijn mensen. Het team en de teamgeest zijn belangrijke ingrediënten voor zijn succes. Een uur voor de voorstelling zijn we terug in het theater. Christian heeft nog een fotoshoot en hij inspecteert het decor nog eens nauwkeurig. Een laken op het schilderij van Houdini drapeert hij nog eens losjes. En een kandelaar schuift hij 4 centimeter verder. Elk detail telt!
“Een voorbereiding van 8 uur voor 100 minuten.”
Als de zaal om 20.00 uur opengaat, is het theatergordijn net op tijd dicht. Op het podium achter het gordijn wordt de laatste hand gelegd aan het decor. Hier en daar ligt nog een plastic zak of doos. Klokslag 20.15 uur begint de voorstelling. De nagenoeg uitverkochte zaal reageert enthousiast. De mensen vermaken zich uitstekend en er wordt veel gelachen. Als de show over is, is het applaus weer ovationeel. Met ‘rillingen van enthousiasme’ verlaat ik de zaal. In de foyer is dan de fotosessie die ook bij het artiest zijn hoort. Al snel zie ik veel Facebookberichten en foto’s voorbij komen van mensen die melden dat ze de show geweldig vonden.
Rond 23.00 uur zie ik Christian weer achter het toneel. Op verzoek van de Informagie doen we nog een promo in de kleedkamer. Ik laat hem dan nog een aantal foto’s zien.
“Richard Ross, mijn meester.”
De foto waarbij Christian door de ringen kijkt, brengt hem natuurlijk bij Richard Ross. Christian: “Hij was een belangrijke en grote leermeester voor mij. Bij de Magic Hands in Duitsland sprak ik Richard in de bar en toen heb ik ontzettend veel van hem geleerd. Hoe ga je met publiek omgaat, hoe je werkt aan je vingervlugheid. Geheimen en trucs deelde hij met mij. En als Richard in Nederland was, boekte hij mij voor bedrijfsfeesten. Zo ben ik in het entertainment gerold. Ik ben trots op de ringen die ik heb gekregen van Richard en zie de act in mijn show als een eerbetoon aan hem.”
“4 Jaar lang, 7 maanden, 7 dagen en 2-3 shows per dag en geen dag ziek.”
Als ik vraag Christian zelf een foto te kiezen, pakt hij de foto van de Duitse show ‘Sieben’ uit 2011. Het is de basis van de show die nu in Nederland loopt. Christian:“Ik zoek altijd naar een verhaallijn. Ik wil iets melden op het podium. Bij ‘Sieben’ passeren de grote illusionisten de revue. Aan de hand van ‘zeven proeven van onsterfelijkheid’ kan ik na honderden jaren de nieuwe kasteelheer worden. Een conceptidee en verhaallijn die ik heb zelf heb verzonnen. Het liefst zou ik het juridisch willen laten vastleggen maar dat is lastig. Ik vertrouw erop dat iedere illusionist zijn eigen creativiteit aanboort en op zoek gaat naar zijn eigen ‘ik’.” Ik laat mij inspireren door posters en de verhalen van magicians uit het verleden, films, sprookjes of games.”
De show ‘Sieben’ was een belangrijk moment in zijn carrière. Hij had contact met zijn grote voorbeeld Leif Hansen/Lee Pee Ville. In attractiepark Phantasialand werkt Christian 4 jaar lang, 7 maanden per jaar, 7 dagen per week en doet dan 2-3 shows per dag. Dus zo’n 1.500 shows! “Nooit ben ik ziek geweest, altijd aanwezig.” Op de foto staat hij samen met andere artiesten uit de show. Ook de immens populaire Duitse zanger Heino, qua populariteit te vergelijken met Marco Borsato in Nederland. “Heino was gek van de show én van mijn leren jas. Deze liet hij exact namaken en met die jas aan zat hij in het publiek. Gaaf en bijzonder om dat mee te maken. Hij kwam geregeld naar mijn show en we gingen wel eens samen uit eten. Dat gaf me natuurlijk heel veel extra publiciteit.”
“Een mooie prijzenkast maar de hoofdprijs is Bianca.”
Drie Merlin Awards, drie keer Nederlands Kampioen, een Efteling Award. Prachtige prijzen. Trots laat Christian een speldje zien van een kikker. Het is van de Stichting Opkikker die gezinnen met een langdurig ziek kind een onvergetelijke ‘Opkikkerdag’ bezorgt. “Ik ben een dag met een jongetje gaan goochelen en ‘s avonds een show. Dat was dankbaar om te mogen doen.” De weg naar het podium wordt iedere dag weer makkelijker dankzij Bianca. Ze heeft zelf ook haar show met ‘Showgirls of Magic’ . “Ik ben letterlijk 24 uur met haar samen. ‘s Avonds op het podium of thuis en als er geen shows zijn op het kantoor. Ik ben vooral verantwoordelijk voor het artistieke deel. Bianca doet de zakelijke kant zoals de contacten met de theaters, de opdrachtgevers en de pers.”
“Een eigen tv programma is mijn grote droom.”
Tot medio februari is Christian druk met de ‘Night of Illusions’ tour. Tussendoor geeft hij nog een aantal evenementenshows in Nederland en Duitsland. Ook zal hij meedoen aan ‘Holland Got Talent’. “Vooral om de echte magie goed en mooi in de huiskamer te brengen. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij. Dat vind ik belangrijker dan winnen.”
Na deze theatershow is er een optreden in een galashow in Blackpool. Met een aantal impresariaten lopen gesprekken om de “Night of Illusions” dit jaar ook in Duitsland en Engeland te brengen. Van augustus 2017 tot juni 2018 verhuist de hele familie Farla voor tien maanden naar Frankrijk. “We gaan daar in het Royal Palace Music Hall in Kirrwiller optreden, een zeer luxe uitgaansgelegenheid in de top-3 van Franse Music Halls met een theaterzaal voor 600 personen en twee restaurants voor 800 mensen. Een soort Studio 21 maar dan XXL, 2.0. Het wordt een dinershow die helemaal rondom ons en de magie wordt opgebouwd. Waanzinnig groot en bijzonder, waar bijna alles mogelijk is.”
Op de persoonlijke bucket-list staat na Engeland en Duitsland ook America got Talents. De grote droom is een eigen tv show à la Grand Cabaret du Monde met magie en entertainment op topniveau. Wie zal het zeggen? In zijn studio in Barendrecht hangt een bord: ‘Magic is believing in yourself, if you can do that, you can make anything happen’.
“Gewoon zijn, gewoon blijven.”
Ik bedank Christian hartelijk voor de gastvrijheid en zijn verhaal. Hij bevestigt nog een keer wat ik de hele dag gehoord en gezien heb: “Je ziet, ik ben gewoon normaal gebleven met beide benen op de grond en dan kom je waar je wilt zijn”.
Inmiddels is het 23.35 uur. Een stuk of 12 flight-cases moeten nog de vrachtwagen in. Ik fotografeer Christian nog eens op een bijna leeg podium en post het op mijn Facebook pagina. Over 7 uur gaat de wekker weer en moet hij naar Kampen. Op weg naar…. het volgende podium.
Een volgende keer in: ‘De weg naar het podium met ….’ Ja met wie eigenlijk? Leuk als je laat weten wat je van het artikel vond en van wie je wilt weten hoe zijn/haar weg was naar het podium. Mail even naar magic@marcelverbakel.nl